Het afscheid – di 8 sept. 2009

Organizer
Organizer

Het is jarenlang een trouwe vriend geweest die vrijwel overal waar ik naar toe ging, met me mee reisde. We zijn jarenlang onafscheidelijk geweest.

Dagelijks keek ik naar ‘m. Stemde ik met ‘m af of we al niet iets gepland hadden als ik een afspraak met iemand anders maakte. Een steun en toeverlaat. De eerste die ik ‘s ochtends bekeek, het laatste dat ik ‘s avonds zag voor het slapen gaan.

Maar ik heb afscheid genomen. Ik heb ‘m niet meer nodig, ik kan zonder. Mijn organizer is een relikwie uit het verleden geworden. Mijn planning staat voortaan in mijn Nokia.

De Vergeetachtige – wo 22 juli 2009

Agenda
Agenda

Iets met kinderen en ijswater. Ik moest me dat herinneren. Ik had de woorden in mijn agenda geschreven. Kinderen. En ijswater.

Het zou een onderwerp voor een blog geweest kunnen zijn. Of misschien iets dat ik nog moest nazoeken. Trefwoorden voor een YouTube-filmpje dat iemand me heeft aangeraden? Een briljant nieuw product met bijbehorend marketingconcept dat me terstond in de quote 500 zou lanceren? Een recept?

Kinderen en ijswater. Geen flauw idee wat het heeft te betekenen.

Homo Obliviscens – di 25 nov. 2008

agenda

Bewaar je oude agenda’s, waarschuwt mijn agenda mij dagelijks. Met vervolgens een reclamepraatje dat zowel harde zakenlui als sentimentele mietjes zou moeten aanspreken. En dientengevolge dus bij beide doelgropen de plank volledig misslaat.

„Some people recycle their diary after copying the necesaary data into their Succes Organiser 2009. We recommend tot keep your diary safely in your archives. In later years you can easily look up your appointments and other information written down that certain year. This can be useful for juridical reasons, but you can also picture the past when you are in a nostalgic mood.”

Nog even los van het ergerniswekkende gebrek aan komma’s, vraag ik me bij het lezen van de waarschuwing vooral af of er ooit mensen zijn die hun agenda van tien jaar geleden openslaan om nog even terug te denken aan demente familieleden, overleden vrienden en stukgelopen relaties. Maar wat ik me vooral afvraag is waarom ze niet dat ene andere doorslaggevende argument hebben gegeven om agenda’s te bewaren: „This can be useful when you are lagging behind with posting entries on your blog.”

Ik heb namelijk geen flauw idee wat ik deed op dinsdag 25 november.

Homo Perturbare – ma 8 sept. 2008

mailwachtwoordversleutelencryptieding
mailwachtwoordversleutelencryptieding

Het begon aanvankelijk met drie vergaderingen die min of meer tegelijkertijd, maar allen in verschillende plaatsen zouden plaatsvinden: Den Haag, Utrecht en Breda. Een schier onmogelijke opdracht.

Maar het leven heeft zo zijn eigen manier om zaken op te lossen. Soms heeft een trein vertraging, waardoor aanwezigheid bij één van de vergaderingen als mogelijkheid afvalt. Soms kan er nog iets verzet worden of duren vergaderingen zo kort dat het toch nog lukt bij de volgende bijeenkomst te zijn.

Dit maal had het leven werkelijk al zijn daadkracht ingezet: alle drie de vergaderingen werden afgezegd. Blinde paniek: plots wist ik even niet wat ik met al die vrijgekomen tijd moest doen.

Homo Temperans – vr 15 febr. 2008

Agenda

Aarch, dacht ik. Ik had nog zo gezegd dat ik tot uiterlijk twaalf ‘s middags beschikbaar was voor een gesprek. Wordt ik toch tussen twaalf en half één ingepland voor de afspraak over mijn kernkwaliteiten en leerkwadranten.

Gelukkig kreeg ik een mailtje van de persoonlijk medewerkster van de wethouder dat onze afspraak naar kwart voor één werd verzet. Dat kon gelukkig net, want om twee uur moest ik weer bij mijn logopediste zijn.

Stipt om twee uur, niets eerder want tegenwind, kom ik bij de logopediste aan, die me vervolgens zeer verbaasd aankijkt omdat z me om half twee had verwacht. Gelukkig had ze om half drie nog een lege plek en mocht ik dan terugkomen. „Hoe lang heeft U nodig”, vroeg ik voor de zekerheid. ‘Een half uurtje’, was het antwoord. Gelukkig, want dan kon ik nog op tijd om half vier bij de fractie zijn voor mijn volgende afspraak en had ik zelfs nog even tijd om een cadeautje te kopen.

Ik was stipt op tijd. Mijn gasten waren echter net te vroeg. Een groep scholieren van het OLV zou me interviewen over duurzaamheid. Ze namen er flink de tijd voor, maar dat kon ook wel. Ik moest weliswaar om vier uur weer een receptie, maar daar kon ik met goed fatsoen ook best iets later komen.

Dat werd uiteindelijk zo’n kwart voor vijf en toen moest ik nog wel een kwartier in de rij staan voordat ik vertrekkend wethouder Schoenmakers een handje, de beste wensen, een boekenbon en fles wijn kon geven.

Ik plan mijn Bredase afspraken zoveel mogelijk op vrijdag. Dat gaat meestal net goed.