Ik was mijn portemonnee vergeten. En dus ook mijn NS-jaarkaart. Het was de tweede keer in korte tijd.
De conducteur moest me een kaartje tegen het duurdere treintarief verkopen en zou daar na zijn controle voor terugkomen. Ik had echter mazzel, ik zag hem niet meer voor ik mijn bestemming had bereikt. Och, dacht ik, op de terugreis wordt ik vast weer gecontroleerd.
Niet veel later, toen ik net op mijn werk was aangekomen, ging mijn mobiel. „Uw portemonnee is gevonden en U kunt ‘m afhalen op Den Haag Centraal”. De 26 euro zat er zelfs nog in. Kennlijk was de portemonnee in de trein uit mijn zak gevallen.
Hoezo is de mens niet te vertrouwen?
