De raadsvergadering van verleden week stond geheel in het teken van de begroting 2011. Een begroting waarin voor de verandering eens een keer niet meer, maar aanzienlijk minder geld uitgegeven kan worden. De broekriem moet aan, voor enkele tientallen miljoenen.
Wat de oppositie betreft, ging de begroting echter vooral om een voornemen van de nieuwe wethouder Sociale Zaken om de langdurigheidstoeslag te halveren. Bredanaars die langer dan drie jaar een maandinkomen hebben dat lager ligt dan 110% van de bijstandsnorm komen automatisch in aanmerking voor deze jaarlijkse toelage.
Die langdurigheidstoeslag leidt er onbedoeld toe dat het voor sommige mensen niet interessant is om te gaan werken. Stel, je krijgt een baan aangeboden waardoor je net boven de 110% van de bijstandsnorm terecht komt, dan vervalt je toeslag en ga je er qua inkomen zelfs op achteruit. Je kunt het deze mensen nauwelijks kwalijk nemen dat ze dan niet zo’n zin hebben in het vinden van een baan.
Er zijn echter ook mensen die te ver van de arbeidsmarkt afstaan. Dat kan komen vanwege medische problemen. Of omdat ze al zo lang werkloos zijn dat geen werknemer ze in dienst wil nemen. En dan heb je ook nog gezinnen met kinderen. En die kinderen mogen niet de dupe worden van de baanloosheid van hun ouders. Tal van uitzonderingen dus, die in mijn ogen op de één of andere manier een extra steuntje van de gemeentelijke overheid moeten krijgen. Dat kan een op maat toegesneden werktoeleidingstraject zijn voor mensen die daardoor op termijn wel een carrière, en dus economische zelfstandigheid kunnen opbouwen. Dat kunnen in andere gevallen voorzieningen zijn voor opgroeiende kinderen. En in sommige gevallen een aanvulling op het inkomen van mensen die buiten hun schuld niet kunnen werken. Chronisch zieken bijvoorbeeld, die ook nog eens veel extra medische kosten hebben.
Om al die mensen, met hun eigen individuele problemen en behoeften, goed te kunnen bedienen, is een automatische langdurigheidstoeslag niet het juiste instrument. Je wil die mensen aan het loket hebben, zodat je deze specifieke behoeften goed in kaart kunt brengen en met deze mensen samen een toegesneden plan kunt uitwerken. In die specifieke behoefte van mensen kun je niet voorzien door iedereen een standaard geldbedrag per jaar aan te bieden in de vorm van een langdurigheidstoeslag. Wat mij betreft liever specifieke oplossingen op maat voor een ieder, in plaats van een generieke uitkering. Kijken of je mensen uit de armoede kunt krijgen, in plaats van de armoede iets minder erg te maken. Dat is wat mij betreft het meest sociale beleid
Het debat ging vorige week echter helemaal niet over al die nuances. De PvdA en de SP hadden slechts één standpunt: de langdurigheidstoeslag moet blijven. Daarmee gaven deze partijen in mijn ogen geen blijk van de specifieke behoeften van elk individu. En daarmee hebben zij de kwetsbaren in onze samenleving wat mij betreft een slechte dienst bewezen.
Selçuk,
Je hebt een aardige pessimistische kijk op het doen en laten van de burgers. Je doet nou net of de calculerende burger op grond van van het al of niet krijgen de langdurigheidstoeslag ( weet je wel hoe “hoog”‘ die wel niet is) niet aan het werk zou willen gaan. Wel eens gehoord van de armoedeval? Die heeft grotere effecten op mensen met een laag inkomen dan de langdurigheidstoeslag.
Wat heb je eigenlijk nou echte tegen de PvdA en de SP, toch traditioneel onze politieke vrienden.
Het gedachtengoed van GroenLinks is in de Bredase politiek ver te zoeken.
Dit valt me erg tegen.
Groet, Ad Mensen
[sÇ: de armoedeval wordt juist deels veroorzaakt door de langdurigheidstoeslag. het huidige armoedebeleid lost de armoede niet op. we moeten dus werken aan activering en het opbouwen van economische zelfstandigheid. het inruilen van collectieve voorzieningen ten behoeve van individueel maatwerk is daarvoor een belangrijke maatregel. iedereen kan iets en dat vind ik juist een heel optimistische kijk op mensen.]
Selçuk,
Wat gebruik je veel woorden om voor jezelf goed te praten dat je de zwakste in de Bredase samenleving geld uit de zakken klopt. Bellenblazen ben je nog niet verleerd!
Je brengt geen enkel feit naar voren waarmee -aantoonbaar- deze mensen aan werk geholpen worden.
Het is maar toeteren op hetzelfde thema: als je ze in de portemonnee pakt en armer maakt, gaan ze vanzelf wel aan het werk. Wat een grove belediging van de vele ongewild werklozen. Alsof die met “plezier” in de bijstand zitten.
Selçuk: je bent in deze coalitie niet méér en niet minder dan de gedoger van het graaiende VVD smaldeel. Soms gebruik je daarbij exact dezelfde formuleringen die ook Meeuwis gebruikt. Het moet niet gekker worden! De 200 Groenlinksleden in Breda zullen zich wel achter de oren krabben.
Maar ja: de “macht en het pluche” hè. Daarvoor lever je al het sociale gevoel in. Ik had van jou -onterecht- meer steun voor de zwakkere in Breda verwacht; wat jij zelf wel eens het “sociale geweten” genoemd hebt.
Reageer maar niet, want wat krom is kun je zelfs met slinks- en sluwheid (politiek) niet recht praten.
[sÇ: ik heb het idee dat ik mijn leden vaker spreek dan jij. gisteren nog zelfs. die grossieren minder in verwijten en denken constructief mee. en signaleren in hun eigen omgeving wel degelijk dat toeslagen de prikkel om te werken wel degelijk verlagen. als de vakbond samen met ons ‘ns zou willen nadenken over een effectiever reïntegratiebeleid in plaats van de hakken in het zand te zetten zouden we samen heel mooie resultaten kunnen boeken in het werken aan de economische zelfstandigheid van mensen.]
Beste Selçuk,
“Jij bakken” heb je nu ook al van de VVD geleerd. Inhoudelijk heb ik nog niets van je gehoord alleen maar het napraten van je vrienden van de VVD.
Hoe wil jij mensen betaald aan het werk krijgen in verzorgingstehuizen waar zij koffie kunnen schenken, iets wat je vriend Meeuwis in BNde Stem van vandaag suggereerde, dat ze dat maar moesten gaan doen.
De toon dat het overgrote deel van de uitkeringsgerechtigden luie donders zijn spreekt eruit. Ik heb je dat nog niet tegen horen spreken.
Groet, Ad Mensen
[sÇ; ik zie de jij-bak niet, maar soit. het college presenteert in de persoon van meeuwis zijn uitwerking van het coalitieaccoord. groenlinks heeft een eigenstandige visie die, zoals hierboven ook beschreven, uitgaat van het beschermen van de meest kwetsbaren die om allerlei redenen nog te ver van de arbeidsmarkt afstaan. daar wil groenlinks maatwerk voor leveren. dat is geen vvd-verhaal – anders had klaas dijkhoff dat wel ingebracht -, dat is ons verhaal in dit dossier.
ik heb overigens in het verhaal in bn/destem niet gelezen dat meeuwis mensen met een uitkering generaliseert en neerzet als luie donders, wel als mensen die kunnen bijdragen aan de maatschappij. mocht hij die kwalificatie wel bezigen, neem ik daar uiteraard afstand van.]