Ooit, lang geleden, won ik de eerste Christ Crul Bokaal voor de Beste Politiek Debater van het jaar. Dat was tien jaar geleden, op de zeventigste verjaardag van de éminence grise van GroenLinks.
Nu, tien jaar later, werd de debatwedstrijd opnieuw gehouden, dit maal was ik geen deelnemer, maar -je gelooft het niet- debatleider. En hoewel iedereen een tikkeltje ouder is geworden, is de setting van de verjaardagen van Christ nauwelijks veranderd. Nog steeds de achterzaal van Café Parkzicht, nog steeds de band van Cees Loomans op het podium, weer de zelfde gezichten en nog steeds warme beenham als avondeten.
Lucy Prins ging met de bokaal naar huis, ikzelf met honger. Er is in tien jaar niet zoveel veranderd, behalve misschien dat ik geen vlees meer eet.