En toen was ze er ineens, Esra Eline Akinci. Vijf en een half pond, kerngezond en, gelukkig, gewoon stil. Iets over twaalven kreeg ik het bericht.
Dus nu ben ik oom. Niet dat ik daar voorlopig veel last van zal ondervinden. Ik heb geen commode en weet ook niet waar ik het ding weg zou moeten zetten, dus oppassen hoef ik voorlopig vast nog even niet.
Een wonder, zo vonden de beide trotse ouders hun kakelverse dochter. Inderdaad een wonder. Eentje dat zich wereldwijd zo’n drie keer per seconde voltrekt.
Dan nog even een tip voor de ouders. Als je kind nou straks vijf of zes is, ga dan niet in de stiltecoupé zitten als je een dagje uit bent, zoals ik vandaag weer twee keer heb meegemaakt. Kinderen en stilte is een instabiele combinatie die elk moment uit elkaar kan vallen. En dat meestal ook op elk moment doet.
En nou maar hopen dat ze niet lesbisch wordt :-)