De Tijdloze – vr 24 juli 2009

Etna gasfornuis
Etna gasfornuis

Toegegeven, ik kan best aardig koken, maar briljant wil ik het nu ook weer niet noemen. Grootste makke is sowieso de timing. Ik begin te laat, niets is tegelijkertijd klaar en ondertussen zit het bezoek maar te wachten.

Nog zoiets. Ik maak ook eigenlijk altijd teveel. Een handicap die ik van m’n moeder heb. Toen jaren terug mijn broer uit huis ging en ik nog alleen bij ons moeder woonde, werden de hoeveelheden avondeten dan ook niet significant minder. En ook: af en toe brand er iets aan. Slechts een klein beetje weliswaar, maar toch.

Waarom mensen het zich desondanks telkens weer aandoen om bij mij te komen eten, is dan ook een raadsel. Maar toch, ze doen het. Het is een wonder.

Homo Coquens – za 22 mrt. 2008

tafel

Kijkduin ging niet door. Eigenlijk was het de bedoeling om het begin van de lente te vieren met een strandwandeling. Het gure weer, de voorspelde storm en de verwachte springvloed gooiden roet in het eten.

Nu was dat eigenlijk ook weer niet zo heel erg, want ik had het de avond ervoor nogal laat gemaakt. Zoals wel vaker in het weekeinde, sliep ik een gat in de dag. Of in ieder geval in de ochtend.

En zo had ik ‘s avonds tijd om weer eens fatsoenlijk te koken. En aangezien ik pas echt op dreef kom als er ook leuke mensen komen eten, heb ik ook maar een leuk mens uitgenodigd.

Als je het zo stelt, klinkt dat eigenlijk best wel onaardig. Gelukkig stel ik het gezelschap ook zeer op prijs.