Homo Cenans – zo 28 sept. 2008

Het was familiedag. Na de, wegens een in slechte gezondheid verkerende oma, afgelaste editie van vorig jaar waren de verwachtingen hoog gespannen.

En dus deden we, nadat we ‘s ochtends eerst naar een exotische dierentuin in Tilburg waren geweest, onszelf tussen de middag tegoed aan een Brabantse koffietafel waarbij ik mijn vagetarische principes even opzij zette vanwege het feit dat er zure zult op tafel stond die 1) ik hartstikke ontzettend niet te versmaden vind en 2) anders toch weggegooid zou worden omdat niemand vandaag de dag nog zelfs naar deze oud-Nederlandsce delicatesse durft te wijzen. De enkele oudere mijn familie die zult nog wel te pruimen vindt, mag omwille van zijn cholesterolgehalte waarschijnlijk niet eens naar het grijze goedje kijken.

Het eten van zult is een genoegen om twee redenen. Allereerst voel je bij elke hap die je doorslikt je aderen dichtslibben. Iets dat dermate ongezond is, kan niet anders dan lekker zijn. Zult past dan ook in het rijtje roken, drinken, onveilige seks en chocola. De tweede reden is dat het kostelijk is om de onsmakelijke gezichten van mijn nichtjes te zin die afkeurend kijken hoe ik de ene na de andere boterham met zult naar binnen werk. Volgens mij stond er in de Bijbel ook nog zoiets als dat gij andermans zult niet begeert.

Plots bestond mijn familie uit vrome katholieken.

Homo Recensens – za 12 apr. 2008

sperziebonen

Eén van de onderdelen van de communicatietraining voor raadsleden was het oefenen van schriftelijke vaardigheden. Handig, dacht ik. Dan heb ik weer wat stof voor mijn weblog. Hieronder dan ook de recensie die we moesten schrijven over het ‘s avonds geserveerde buffet.

De door restaurant De Raadszaal geserveerde maaltijd valt nog het best te omschrijven als ‘sober doch humaan’.

De voedzame maaltijd bestond uit een eenvoudige salade met raketsla, gevolgd door gegratineerde aardappelen met spek, sperziebonen en saus met daarin vlees.

De bereidingswijze was weinig fantasievol, maar er was wel aandacht besteedt aan de diverse gerechten. Zo waren de sperziebonen afgewerkt met nootmuskaat en kon desgewenst een frisse dressing aan de salade worden toegevoegd. Voor de vegetariërs bestond de mogelijkheid de spek uit de aardappelen te vissen.

Uw redacteur raadt restaurant De Raadzaal af voor gelegenheden met een feestelijk karakter of voor Bourgondische levensgenieters. De eenvoudige eter kan er evenwel me een gerust hart gaan eten, zeker gezien de bijzonder gunstige prijs-kwaliteitsverhouding.

Homo Coquens – za 22 mrt. 2008

tafel

Kijkduin ging niet door. Eigenlijk was het de bedoeling om het begin van de lente te vieren met een strandwandeling. Het gure weer, de voorspelde storm en de verwachte springvloed gooiden roet in het eten.

Nu was dat eigenlijk ook weer niet zo heel erg, want ik had het de avond ervoor nogal laat gemaakt. Zoals wel vaker in het weekeinde, sliep ik een gat in de dag. Of in ieder geval in de ochtend.

En zo had ik ‘s avonds tijd om weer eens fatsoenlijk te koken. En aangezien ik pas echt op dreef kom als er ook leuke mensen komen eten, heb ik ook maar een leuk mens uitgenodigd.

Als je het zo stelt, klinkt dat eigenlijk best wel onaardig. Gelukkig stel ik het gezelschap ook zeer op prijs.

Homo Creans – do 16 aug. 2007

oregano

De vader van Rogier had een huis gekocht. Voor zijn zoon. Zodat hij met twee andere studiegenoten een beetje goedkoop kon gaan wonen. Zo gaat dat tegenwoordig, bij studenten met ouders met een overwaarde.

Eten zal Rogier niet tekort komen. Allereerst leert één van zijn huisgenoten voor kok, en mag hij alles dat op school gemaakt wordt daarna mee naar huis genomen worden. Ten tweede wordt Rogier omringt door toko’s, Marokkaanse slagers, Turkse mini-markets, pizzaria’s, shoarmazaken en kebab-zaken. Rogier woont midden in de multiculturele samenleving, de bakermat van de kapsalon *.

Rogier maakte roergebakken groenten met daarbij een pittige aardappelpuree, die visueel werd afgewerkt met een blaadje peterselie. Aangezien ik de aardappels moest schillen was er weer eens veel te veel puree. Na het eten en de eerste fles wijn begonnen we aan onze creatieve denksessie, het doel van onze afspraak.

Aardappelpuree met een ei en een bak sterke koffie als ontbijt. Na de eerste hap keken we elkaar aan. Er miste iets. „Oregano”, riepen we gelijktijdig. Great minds think alike.

*) Bak met friet, daaroverheen shoarma-vlees, daaroverheen saus, daaroverheen gesmolten kaas en daaroverheen een beetje sla.

Homo Coquens – di 24 juli 2007

in de bonen

Nog anderhalve maand voordat popfestival Breda Barst van start gaat. Tijd voor de decor-groep van Breda Barst om eens echt in actie te komen. Nou ja… actie, de bups kwam gisterenavond langs voor een eetoverleg.

Het werd vegetarisch. Aanvankelijk overigens niet tot ieders genoegen. Vier gerechten, want de moderne mens wil wat te kiezen hebben. Rijst, salade, gebakken aubergine met knoflookyoghurt en barbunya, een koud gerecht met witte bonen, ui, citroen, olijfolie, rode peper en peterselie.

Het geklaag zwol verder aan toen bleek dat twee van de aanwezigen niet van witte bonen hielden. De extra druk op mij werd voelbaar: het was toch al voor het eerst dat ik dit gerecht, zonder kookboek ook nog ‘ns, probeerde te maken en nu moest ik dus extra mijn best doen. Een half uur lang was ik bezig de verhouding tussen zout, peper, citroen en olie uit te balanceren.

Het was gelukt, zelfs de bonen-haters schepten een tweede keer op. En, zo werd mij verzekerd, niet uit beleefdheid. Alhoewel, het kan natuurlijk ook dat ze de overige gerechten nog smeriger vonden.