Homo Recensens – za 12 apr. 2008

sperziebonen

Eén van de onderdelen van de communicatietraining voor raadsleden was het oefenen van schriftelijke vaardigheden. Handig, dacht ik. Dan heb ik weer wat stof voor mijn weblog. Hieronder dan ook de recensie die we moesten schrijven over het ‘s avonds geserveerde buffet.

De door restaurant De Raadszaal geserveerde maaltijd valt nog het best te omschrijven als ‘sober doch humaan’.

De voedzame maaltijd bestond uit een eenvoudige salade met raketsla, gevolgd door gegratineerde aardappelen met spek, sperziebonen en saus met daarin vlees.

De bereidingswijze was weinig fantasievol, maar er was wel aandacht besteedt aan de diverse gerechten. Zo waren de sperziebonen afgewerkt met nootmuskaat en kon desgewenst een frisse dressing aan de salade worden toegevoegd. Voor de vegetariërs bestond de mogelijkheid de spek uit de aardappelen te vissen.

Uw redacteur raadt restaurant De Raadzaal af voor gelegenheden met een feestelijk karakter of voor Bourgondische levensgenieters. De eenvoudige eter kan er evenwel me een gerust hart gaan eten, zeker gezien de bijzonder gunstige prijs-kwaliteitsverhouding.

Homo Mandens – do 17 jan. 2008

Het Middenhuis

De aankomende wethouderswisseling leek een goed excuus om weer eens met de fractievoorzitters rond de tafel te gaan zitten in, zoals dat heet een ontspannen setting. Mieke Vossenaar van Breda ‘97 koos hiervoor wederom Het Middenhuis in Teteringen uit. Een prettig restaurant met een uitstekende keuken.

Voor de verandering was ik deze keer de eerste die binnenkwam. Indachtig mijn goede voornemen om om de dag een alcoholvrije dag te hebben, bestelde ik een tonic. Bij het eerstvolgende drankje sloeg ik dit goede voornemen in de wind om toe te geven aan de verleiding van een Hoegaarden. Gelukkig maar, want het diner ging vergezeld met een wijnarrangement.

Mieke kondigde aan de kok de vrije hand gegeven te hebben in het samenstellen van het diner. Ik voelde al aankomen welke consequentie dat ging hebben: vlees. En opnieuw besloot ik dat de politieke verhoudingen binnen de coalitie belangrijker waren dan mijn nu al bijna driekwart jaar volgehouden bijna-vegetariërschap.

Mijn vrienden, mijn moeder, ze zijn inmiddels allemaal gewend aan mijn vleesloze leven. Zelfs het stadskantoor, waar ik wekelijks lunch met mijn wethouder, is er inmiddels van doordrongen, alhoewel nog regelmatig groentesoep wordt geserveerd waar dan toch nog enkele stukken draadjesvlees in zitten. Die enkele keren eet ik het dan maar gelaten, in de wetenschap dat ik het in vergelijking met de echte vegetariërs of veganisten, redelijk makkelijk heb.

Sterker nog, ik heb onlangs nog een pot extra hete Sambal Badjak gekocht met twee procent rundvleesbouillon.

Homo Moderans – ma 15 okt. 2007

ganzelever

Overleg tijdens een etentje. Nadat de eerste drankjes zijn besteld, pakt links en rechts iedereen de menukaart om die uitgebreid te bestuderen. Ik had al even gespiekt om tot de conclusie te komen dat ik weinig keus had.

Overleg tijdens een etentje, daar valt best veel voor te zeggen. Ik ben er van overtuigd dat in een ontspannen setting eerder overeenstemming te bereiken is, dan rond een officiële vergadertafel. Daarnaast geeft zo’n setting de gelegenheid om zaken uit te spreken die je normaal wellicht niet makkelijk zou zeggen.

Zo’n vijfentwintig minuten later kwam de serveersters de bestelde maaltijden bezorgen. Ik moest watertanden bij al het lekkers dat voorbij kwam. Carpaccio, lamskoteletjes en ganzeleverpaté.

Ik had natuurlijk een onbeduidend slaatje met een olijf of twee als garnering. Het leven van een vagetariër gaat niet over rozen. Ik vraag me af of die ontspannen setting voor mij nog wel zo zinvol is. Ik heb tegenwoordig meer oog voor al die verboden heerlijkheden op andermans bord, dan de onderwerpen die worden aangesneden.