Poppodium MeZZ bestaat vijf jaar. Een lustrum en dus reden voor een feestje.
MeZZ is een aanwinst voor de stad. Voor de komst van MeZZ was het lokale poppodium niet meer dan een donker punkhol. Charmant, maar volledig uit te tijd. Er hadden weliswaar in de vijftienjarige historie heel wat bands van naam en faam opgetreden, maar de laatste tijd begon het zaaltje met een maximum capaciteit van 200 bezoekers toch echt te klein te worden.
En hoewel MeZZ een aanwinst genoemd mag worden, is met het sluiten va PARA ook veel verloren gegaan. MeZZ is een professioneel gerund podium, maar mist absoluut de charme die de vroegere podia hadden. Net zoals 013 qua sfeer niet kan tippen aan het oude Noorderlicht , de nieuwe Effenaar een anoniem blok beton is in vergelijking met de vroegere huisvesting en Dynamo een overgeorganiseerd en subsidievretend gedrocht is dat in niets lijkt op haar gelijknamige voorganger meer te maken, zo is MeZZ ook in niets te vergelijken met PARA.
Allereerst, MeZZ is een succes. De financiële problemen zijn opgelost, de bezoekerscijfers zijn gezond en er wordt voor een breed publiek geprogrammeerd zonder dat het een semi-commerciële instelling is geworden. Maar zo’n professionaliseringsslag gaat ook ten koste van het experiment, het lef en de onverwachte programmering. Uiteindelijk is het simpel: wie groter groeit heeft moeite om avant-gardistisch te blijven.
PARA was en bleef een punkhol, en daar waren we trots op. Het oude PARA-gebouw wordt nu geëxploiteerd door een warrige ondernemer die er onder de noemer van cultuur salsa-feesten organiseert. Wellicht zou de voorzitter van MeZZ ons een dienst kunnen bewijzen en de PARA weer onder zijn hoede nemen. Hij kan er dan een donker punkhol van maken met een risicovolle, spannende en avant-gardistische programmering met ruimte voor lokaal talent dat nog geen zaal van 700 mensen kan volspelen. Zou dat een idee zijn, Frank?
