Homo Elegans – vr 9 mei 2008

All Stars

Als je iets wilt hebben, ben je best bereid stad en land af te lopen. Maar liever niet natuurlijk. Desondanks, en geheel tegen mijn verwachting in, moest ik uiteindelijk toch nog zo’n acht winkels afstruinen voordat ik het perfecte modelletje gevonden had.

Het kan natuurlijk geen verassing zijn. Al weken bereidde ik mijzelf, en jullie, voor op wat er onvermijdelijk aan zat te komen. En hoewel ik aanvankelijk naar een paar donkerrode exemplaren op zoek was, zijn ze uiteindelijk tiedie-blauw geworden.

Dat ik daarvoor de halve binnenstad heb afgelopen, mag geen bezwaar heten. Uiteindelijk kwam ik bij de Britain terecht waar ze ongeveer vier meter vol verschillende kleurtjes en modelletjes hadden staan. Voorlopig voldoende om voor elk kleur t-shirt op zijn minst één bijpassend paar gekleurde gympen te hebben.

Imelda Marcos? Ze zou willen dat ze All Stars had.

Homo Currens – ma 14 apr. 2008

All Stars

‘s Ochtends, onderweg naar mijn werk in Utrecht, viel het me ineens op. Jonge, ietwat mollige knul met een onwijze tattoo op zijn linkerbeen. En een paar All Stars.

Ik weet niet hoe lang het geleden is dat ik die ietwat saaie gympen voor het eerst zag. Volgens mij was het bij de jongere zus van één van mijn vrienden op de dag dat ze haar collectie met weer drie nieuwe paren had uitgebreid. Eén van die paren ging overigens meteen in de verf. Je moet natuurlijk wel origineel zijn.

Sinds die tijd kom ik ze steeds vaker tegen. Er gaat eigenlijk geen dag voorbij dat je wel iemand in een paar All Stars ziet rondlopen. Was het eerst nog een merk sportschoenen dat later geadopteerd werd door Indies en Punks, nu lopen, behalve de Emo’s, zelfs zichzelf respecterende hiphoppers, hardrockers en dandy’s zonder schroom in een paar van die opvallende schoenen. De All Stars zijn behoorlijk mainstreem geworden.

Nu draag ik altijd Lowa Trekkers. Geen betere schoen om de hemel mee te bestormen dan bergschoenen. Maar erg modebewust vindt men dat niet. Dus zou ik nu misschien… Nèh

Homo Clavus – vr 19 jan. 2007

drie generaties stappers

Ik was altijd van mening dat kleding vooral functioneel moest zijn. Niet het meest gunstige uitgangspunt dat je als homo kunt hebben. Gelukkig ben ik in de loop van de jaren milder geworden.

De tijd dat ik vier setjes identieke t-shirts, spijkerbroeken en spijkeroverhemden in de kast had hangen, is voorgoed verleden tijd. Kleding moet weliswaar praktisch zijn, met voldoende zakken , maar mag ook best een beetje leuk afkleden. Daar komt bij dat de mannenmode tegenwoordig ook meer rekening houdt met plekjes om je sleutels, mobiel en shag of sigaretten op te bergen.

Dus draag ik tegenwoordig spijkerbroeken die bijna precies goed passen en koop ik leuke jasjes – met zakken – die het geheel een beetje elan geven. Ik heb zelfs, god betere, tegenwoordig broeken met knoopjes in plaats van ritssluitingen.

Er is maar één ding waar ik geen concessies aan wil doen: mijn schoeisel. Vanaf het moment dat ik mijn eerste paar wandelschoenen kocht wist ik het zeker: ik wil nooit meer iets anders dragen. Voor mij nog slechts de Lowa Trekker S maat 9. Of, in Europese termen, maat 43,5. Voor de derde keer kocht ik vandaag een nieuw paar. Lopen op wandelschoenen is een dure aangelegenheid als je net zo snel door je schoenen heen gaat als ik. Ik denk dat ik het oude paar maar als presse papier ga gebruiken.