Dat mijn toiletbril-berekeningen aanleiding zouden zijn voor een revolutionaire verandering in toiletbezoekgedrag, kon ik zelfs in mijn stoutste dromen niet bevroeden.
De berekeningen over het al of niet naar beneden doen van de wc-bril, hing ik met een stukje blue-tag op het toilet van ons studentenhuis aan het Edens Court. Blue-tag is een soort kauwgomachtige substantie dat in Engeland mateloos populair is om dingen mee aan de muur te hangen. Het was voer voor discussie en, in het geval van sommigen, het corrigeren van een enkele spelfout.
En zo bedacht ik ineens iets nieuws. Wat als je de tijd op het toilet nu eens zou kunnen gebruiken voor het uitwisselen van berichten, het aan papier toevertrouwen van filosofische overwegingen, kortom, op een ander niveau met elkaar te communiceren. Zo bedacht ik T-Comm: een leeg vel papier aan de toiletmuur, met daarnaast een potloodje aan een touwtje. De Nederlandse slogan zou ongetwijfeld iets in de trant geweest zijn van „doe een boodschap tijdens je boodschap”. In het Engels kwam ik niet veel verder dan „going to the loo will never be the same again”.
