Het leven begint bij dertig, zeg ik wel eens. Ik bedoel dan heel nadrukkelijk dertig graden. Vandaag was weer een heerlijk dagje dat ik slenterend door Amsterdam heb doorgebracht.
Het mooie weer brengt veel mensen op de been. Te veel, eigenlijk, want er is constant iemand die in de weg loopt. Amsterdam is op zo’n dag eigenlijk een soort groot Hoog Catharijne. Iedereen loopt kriskras door elkaar en als vanzelfsprekend voor je voeten. Een mierenhoop van mensen.
Het stadse leven is flexibel. Even kruipt het kwik boven de twintig graden en Amsterdam loopt uit. Het Vondelpark ligt vol en de terrassen evenzeer. Een beetje mediterraans.
Als het volgende week dan weer eindigt in onweer en stortregen en Nederland weer voor even in zijn normale patroon terugvalt, verdwijnen ook de vrolijke rode gezichten en lelijke korte broeken. Totdat het weer een keertje warm wordt. Ik zei al, het leven begint bij dertig.