Normaal voer ik zelf het debat. Vandaag mocht ik het voor de verandering eens aan anderen overlaten. Enkele weken eerder hield mijn oud-leraar Maatschappijleraar aan de telefoon met de mededeling dat in het kader van de OLV-week, een educatieve schoolweek extra-ordinair, de vierde klassen Havo enkele workshops debateren zouden krijgen. Op de vrijdag zou alles afgesloten worden met een onvervalst Lagerhuis-debat in de kantine. Ze hadden alleen nog een gespreksleider nodig. Of ik dat niet wilde doen. Tuurlijk, alles voor mijn oude school.
Het is inmiddels al weer acht jaar geleden dat ik voor het laatst eindexamen deed op het OLV. En hoewel ik het gebouw nog steeds blind de weg zou weten, is het veel veranderd. Op het schoolplein zijn noodlokalen gerezen om het tekort aan klaslokalen op te vangen. De sombere, met oker beschilderde en bruin-bordeauxrode lijnen afgewerkte muren zijn nu modern-wit en de vensterbank, waarop ik vroeger met mijn langharige vrienden de pauzes doorbracht is weggezaagd om daarachter een nieuw kantoortje te kunnen bouwen. De bibliotheek is fitness-ruimte geworden, de gymzaal is mediatheek geworden en de aanmaaklimonade-automaten zijn vervangen door blik-dispensers van het type coca-cola. In plaats van lila-pauzes en appels verkoopt men nu worstenbrood en kroketten.
Ook het lerarenkorps is flink veranderd. Kennelijk heeft direct na mijn vertrek de vergrijzing toegeslagen en hebben tientallen docenten het ambacht van leraar verruild voor het pensioen. Desondanks liepen er nog genoeg bekenden rond om uitgebreid mee te praten over hoe het vroeger was en het nu is.
Het debat met 4 Havo, en daarna ook nog met de derde klassen, verliep volgens mij heel aardig. Leuk om te zien dat er een aantal leerlingen tussen zitten die maar wat graag hun mening delen met anderen. En er zaten een aantal goede debaters tussen, volgens mij, die in November de eer van hun school mogen verdedigen tijdens het stedelijk Lagerhuisdebat.
Na afloop van de debatochtend en -middag stond de borrel klaar in de docentenkamer. Niet ter ere van mijn aanwezigheid overigens, maar omdat er twee jubilarissen hun 25-jarige aanstelling op het OLV-Lyceum vierden. Ik ben er maar bij gaan zitten en haalde herinneringen op. Over dat er gedurende mijn OLV-tijd nog geen mobieltjes waren. Dat vakken als verzorging en techniek nog niet gegeven werden op het OLV. Dat de bibliotheek nog geen mediatheek was. En in mijn achterhoofd het idee dat er toen nog twee jaargenoten rondliepen die nu niet meer leven. Tjee, we worden oud…
Ach manneke toch. Nee, dan ik.