Tag: jongerendebat

Het OLV, mijn oude schooltje, viert komende week zijn 85-jarig jubileum. Onderdeel van die feestweek zijn twee debatten. Een verzoek om als debatleider op te treden, kon dan ook niet uitblijven.

Op de kamer van de Conrector Ger Vervoort kreeg ik een kop koffie aangeboden. Als ik vroeger op die kamer moest zijn, toen nog het kamertje van conrector Paul Vossenaar, de man van mijn collega-fractievoorzitter Mieke Vossenaar-Blokdijk, was dat meestal omdat ik iets had geflikt wat volgens de toenmalige fatsoensnormen ontoelaatbaar was. Dat het bij uitstek die karaktertrek is geweest die me later in de politiek terecht heeft doen komen, blijft raadselachtig.

Koffie halen voor een leraar of krijgen van een conrector. Het verschil is precies twaalf jaar en een sport of twee op de maatschappelijke ladder.

Voor het eerst sinds jaren kwam ik weer eens op mijn oude school, het Onze Lieve Vrouwelyceum. Mij was gevraagd een debat te leiden tussen acht 4 Havo-leerlingen.

Toen ik op het schoolplein aan kwam fietsen werd ik al meteen enthousiast begroet. Niet door een leraar, maar door een eindexamenleerling die op de dinsdagavond altijd mijn barman is in De Beyerd. Een gevoel van displacement maakte zich van mij meester.

Het debat zelf kwam langzaam op gang. En wat opviel was dat de leerlingen van nu door de bank genomen inderdaad wat conservatiever zijn dan wij tien jaar geleden. Maar wellicht gold dat alleen voor de acht leerlingen die in het panel zaten, laat ik niet generaliseren.

Vroeger wilde de leraren ons nog wel eens temperen omdat we in hun ogen te links waren. Of in ieder geval iets te veel anarcho-rebel. Diezelfde leraren doen nu het omgekeerde. ‘Wat zijn ze toch rechts geworden’, zei de gymleraar, die mij vroeger verwenste om mijn lange haren.

Ik moest lachen. Over tien jaar zijn ze weer hartstikke links.

Normaal voer ik zelf het debat. Vandaag mocht ik het voor de verandering eens aan anderen overlaten. Enkele weken eerder hield mijn oud-leraar Maatschappijleraar aan de telefoon met de mededeling dat in het kader van de OLV-week, een educatieve schoolweek extra-ordinair, de vierde klassen Havo enkele workshops debateren zouden krijgen. Op de vrijdag zou alles afgesloten worden met een onvervalst Lagerhuis-debat in de kantine. Ze hadden alleen nog een gespreksleider nodig. Of ik dat niet wilde doen. Tuurlijk, alles voor mijn oude school.

Het is inmiddels al weer acht jaar geleden dat ik voor het laatst eindexamen deed op het OLV. En hoewel ik het gebouw nog steeds blind de weg zou weten, is het veel veranderd. Op het schoolplein zijn noodlokalen gerezen om het tekort aan klaslokalen op te vangen. De sombere, met oker beschilderde en bruin-bordeauxrode lijnen afgewerkte muren zijn nu modern-wit en de vensterbank, waarop ik vroeger met mijn langharige vrienden de pauzes doorbracht is weggezaagd om daarachter een nieuw kantoortje te kunnen bouwen. De bibliotheek is fitness-ruimte geworden, de gymzaal is mediatheek geworden en de aanmaaklimonade-automaten zijn vervangen door blik-dispensers van het type coca-cola. In plaats van lila-pauzes en appels verkoopt men nu worstenbrood en kroketten.

Ook het lerarenkorps is flink veranderd. Kennelijk heeft direct na mijn vertrek de vergrijzing toegeslagen en hebben tientallen docenten het ambacht van leraar verruild voor het pensioen. Desondanks liepen er nog genoeg bekenden rond om uitgebreid mee te praten over hoe het vroeger was en het nu is.

Het debat met 4 Havo, en daarna ook nog met de derde klassen, verliep volgens mij heel aardig. Leuk om te zien dat er een aantal leerlingen tussen zitten die maar wat graag hun mening delen met anderen. En er zaten een aantal goede debaters tussen, volgens mij, die in November de eer van hun school mogen verdedigen tijdens het stedelijk Lagerhuisdebat.

Na afloop van de debatochtend en -middag stond de borrel klaar in de docentenkamer. Niet ter ere van mijn aanwezigheid overigens, maar omdat er twee jubilarissen hun 25-jarige aanstelling op het OLV-Lyceum vierden. Ik ben er maar bij gaan zitten en haalde herinneringen op. Over dat er gedurende mijn OLV-tijd nog geen mobieltjes waren. Dat vakken als verzorging en techniek nog niet gegeven werden op het OLV. Dat de bibliotheek nog geen mediatheek was. En in mijn achterhoofd het idee dat er toen nog twee jaargenoten rondliepen die nu niet meer leven. Tjee, we worden oud…

Mijn oude decaan hing enkele dagen geleden aan de telefoon. Of ik ‘ns wilde langskomen op mijn oude middelbare school. Ik was iets te laat voor mijn afspraak en wilde uit routine al een te-laat-briefje bij de conciërge gaan halen, maar dat hoeft natuurlijk niet meer.

De decaan, Gerard Noordemeer, wilde mij vragen een bijdrage te leveren aan de OLV-weken. Dat zijn speciale weken waarin allerlei excursies en workshops worden gehouden in plaats van het reguliere lesprogramma. Eén van de onderdelen is een debatmiddag en de vraag aan mij was of ik die zou willen leiden.

Uiteraard heb ik alles over voor mijn oude school en daarnaast lijkt het me echt hartstikke leuk. Dus ik heb meteen ja gezegd. Tijdens het afgaan van de zoemer namen we afscheid. Gerard moest de les in, en ik ook, naar mijn eigen studenten in Tilburg. Enigszins onwennig liep ik, met een attachékoffer in mijn rechterhand geklemd, tussen het scholierenvolk, dat bewapend met rugzakken of schooltassen krioelde door de gangen van het ruim 80 jaar oude gebouw. Jeugdsentiment? Nah, daar ben ik nog veel te jong voor!