Vandaag was ik gestrand bij kilometerbord 50,8 nabij Lexmond met een auto die niet meer vooruit kwam. Op het ene moment schreed ik nog met 130 kilometer per uur richting Hilversum, op het volgende moment was mijn snelheid gereduceerd tot nul. Het bleek uiteindelijk een geval van volstrekt versleten koppelingsplaten te zijn.
Naast mij, op de passagierstoel, lag de uitzendband van een concert van Michael Franti, die die avond uitgezonden moest worden en daarom die middag al in Hilversum moest zijn. Dat ik die niet meer zelf zou kunnen afleveren, werd mij al snel duidelijk.
Hoe alles weer goed kwam? De uitzendband van Michael Franti en bijbehorende promo voor Viertakt werd per courier om 15.10 uur opgehaald bij kilometerbord 50,8 en 40 minuten later bezorgd bij de receptie. Net op tijd voor de promo; ruim op tijd voor de uitzending. En goede vriend Joris kwam iets later met zijn Golf om mij terug naar Breda te slepen. Beiden zijn wij geen lid van de ANWB omdat vrienden goedkoper en leuker zijn.
Alhoewel mijn garage, die toch al redelijk wat van mij gewend is, ook nog nooit had meegemaakt dat koppelingsplaten binnen zo een kort tijdsbestek helemaal niet meer functioneren, wisten ze het euvel snel, doch niet goedkoop. Mijn Fordje doet het weer en rijdt soepeler dan ooit. Nu is het wachten op het volgende pechgeval. Van Joris dit keer. Want het is nu weer mijn beurt om te slepen.
Mij maakte het nooit uit wat voor auto ik reed. Als hij maar reed. En dat deed hij.