„Vrolijke Frans die als homo en halve Turk alles mee heeft. Elke week ook een nieuw kapsel. Welbespraakt Libertijn.” Het was tijd om mijn imago hoog te houden.
Eigenlijk wilde ik nog anderhalve maandje wachten, voordat de tondeuse er weer inging. Maar het bloed kroop waar het niet gaan kon. En mijn kapsel was de afgelopen weken ook wel héél regeringsfähig geworden. Tijd dus voor de herïntroductie van de Mohawk, één van mijn favorieten onder de haardrachten.
Het was mijn bijdrage aan bevrijdingsdag. Dat, en de deelname aan een politiek bevrijdingsdebat. Maar op dat laatste zaten de terrasgangers op het Kerkplein eigenlijk niet zo te wachten. De zon scheen, het bier was koud en later die middag stond er op hetzelfde podium een aantal bandjes geprogrammeerd. Met dank aan de eerste Poolse pantserdivisie.
