Tag: kapsel

Homo Indoamericanus – zo 29 juni 2008

Hanekam nr. 5

Het politieke seizoen is voorbij. De jasjes en dasjes kunnen in de kast. Even geen representatieve taken meer, of vergaderingen tot diep in de avond. Het lijkt wel haast vakantie.

Uiteraard niets van dit alles. Het werk bij Stichting Natuur en Milieu gaat gewoon door en zo ook bij het Wetenschappelijk Bureau van GroenLinks. Sterker nog, dat laatste werk is zojuist wat zwaarder geworden vanwege de toezegging van een subsidieaanvraag van een kleine 25.000 euro die ik voor het project had gedaan en die nu zal moeten worden weggezet. Allemaal extra werk dus.

Ik kan dus net als voorgaande jaren gewoon verveelde stukjes schrijven over hoe vervelend het is om geen vakantie te hebben en dat het al bijna drie jaar geleden is dat ik voor het laatst fatsoenlijk weggeweest ben. Ik was het echter niet van plan.

Wat ik al wel van plan was, en de eer viel deze keer te beurt aan barman Dorus: het zetten van weer een nieuwe hanekam. Zoals ik al zei: even geen representatieve taken meer.

Homo Rebellans – vr 12 okt. 2007

Mohawk

Het zat er natuurlijk al langer aan te komen. Niemand hoefde geschokt te zijn, het was te verwachten.

Ik heb de tondeuse maar eens ter hand genomen. Of althans, Julie, want die wilde dat graag eens doen. Overigens vertelde ze me pas daarna dat ze nooit eerder zo’n ding had vastgehad, dus wat dat betreft is het resultaat betamelijk te noemen.

De mohawk is terug op mijn hoofd. Zo’n brede, naar achter steeds smaller wordende kam. Zo’n ding wat eerst Indianen, en later sAmerikaanse parachutisten in WOII op hun hoofd hadden. Zo’n ding.

Huh? Een rechts Amerikanenkapsen? Nee joh! Gewoon een beetje dwars, anarchistisch. Ik ben die avond maar naar een punkconcert geweest. In zwarte broek en een kafia om mijn nek. Volgende week koop ik misschien wel een spuitbus en ga ik hele grote A’s op vervallen gebouwen kalken.

Homo Audax – ma 11 sept. 2006

haaroverschot

“Hoe herken ik je?”, vroeg ie. “Aan mijn bad-hair-week”, antwoorde ik. En dus liep hij naar de verkeerde gast en merkte iets te onhandig op “Hé, gast met de bad-hair week”. Het werd dus tijd voor rigoureuze maatregelen.

En dus ging, toen ik maandagavond thuis kwam, de tondeuse er overheen. En begon ik op standje 23 mm te tondeusieren. Totdat ik, halverwege, er achter kwam dat het schuifje was teruggeschoten naar standje 15 mm. En zodoende kon ik weer opnieuw beginnen.

Haar is net als een kamerplant. Soms moet het even goed gesnoeid worden. Wordt het gezond van. Ten minste, dat houd ik me voor nu ik voorlopig als een gemillimeterde door het leven moet. Misschien moet ik me maar aanmelden bij de marine.

Bevrijding – vr 5 mei 2006

„Vrolijke Frans die als homo en halve Turk alles mee heeft. Elke week ook een nieuw kapsel. Welbespraakt Libertijn.” Het was tijd om mijn imago hoog te houden.

Eigenlijk wilde ik nog anderhalve maandje wachten, voordat de tondeuse er weer inging. Maar het bloed kroop waar het niet gaan kon. En mijn kapsel was de afgelopen weken ook wel héél regeringsfähig geworden. Tijd dus voor de herïntroductie van de Mohawk, één van mijn favorieten onder de haardrachten.

Het was mijn bijdrage aan bevrijdingsdag. Dat, en de deelname aan een politiek bevrijdingsdebat. Maar op dat laatste zaten de terrasgangers op het Kerkplein eigenlijk niet zo te wachten. De zon scheen, het bier was koud en later die middag stond er op hetzelfde podium een aantal bandjes geprogrammeerd. Met dank aan de eerste Poolse pantserdivisie.