Homo Indoamericanus – zo 29 juni 2008

Hanekam nr. 5

Het politieke seizoen is voorbij. De jasjes en dasjes kunnen in de kast. Even geen representatieve taken meer, of vergaderingen tot diep in de avond. Het lijkt wel haast vakantie.

Uiteraard niets van dit alles. Het werk bij Stichting Natuur en Milieu gaat gewoon door en zo ook bij het Wetenschappelijk Bureau van GroenLinks. Sterker nog, dat laatste werk is zojuist wat zwaarder geworden vanwege de toezegging van een subsidieaanvraag van een kleine 25.000 euro die ik voor het project had gedaan en die nu zal moeten worden weggezet. Allemaal extra werk dus.

Ik kan dus net als voorgaande jaren gewoon verveelde stukjes schrijven over hoe vervelend het is om geen vakantie te hebben en dat het al bijna drie jaar geleden is dat ik voor het laatst fatsoenlijk weggeweest ben. Ik was het echter niet van plan.

Wat ik al wel van plan was, en de eer viel deze keer te beurt aan barman Dorus: het zetten van weer een nieuwe hanekam. Zoals ik al zei: even geen representatieve taken meer.

Homo Rebellans – vr 12 okt. 2007

Mohawk

Het zat er natuurlijk al langer aan te komen. Niemand hoefde geschokt te zijn, het was te verwachten.

Ik heb de tondeuse maar eens ter hand genomen. Of althans, Julie, want die wilde dat graag eens doen. Overigens vertelde ze me pas daarna dat ze nooit eerder zo’n ding had vastgehad, dus wat dat betreft is het resultaat betamelijk te noemen.

De mohawk is terug op mijn hoofd. Zo’n brede, naar achter steeds smaller wordende kam. Zo’n ding wat eerst Indianen, en later sAmerikaanse parachutisten in WOII op hun hoofd hadden. Zo’n ding.

Huh? Een rechts Amerikanenkapsen? Nee joh! Gewoon een beetje dwars, anarchistisch. Ik ben die avond maar naar een punkconcert geweest. In zwarte broek en een kafia om mijn nek. Volgende week koop ik misschien wel een spuitbus en ga ik hele grote A’s op vervallen gebouwen kalken.

Bevrijding – vr 5 mei 2006

„Vrolijke Frans die als homo en halve Turk alles mee heeft. Elke week ook een nieuw kapsel. Welbespraakt Libertijn.” Het was tijd om mijn imago hoog te houden.

Eigenlijk wilde ik nog anderhalve maandje wachten, voordat de tondeuse er weer inging. Maar het bloed kroop waar het niet gaan kon. En mijn kapsel was de afgelopen weken ook wel héél regeringsfähig geworden. Tijd dus voor de herïntroductie van de Mohawk, één van mijn favorieten onder de haardrachten.

Het was mijn bijdrage aan bevrijdingsdag. Dat, en de deelname aan een politiek bevrijdingsdebat. Maar op dat laatste zaten de terrasgangers op het Kerkplein eigenlijk niet zo te wachten. De zon scheen, het bier was koud en later die middag stond er op hetzelfde podium een aantal bandjes geprogrammeerd. Met dank aan de eerste Poolse pantserdivisie.

Geknipt – vr 17 sept. 2004

Gisteren gebeld met de mededeling dat 33 ID-ers (zeg maar Melkert-banen) in Breda per januari ontslagen zullen worden. En veel van die ID-ers doen belangrijk werk, onder meer in het kader van het Brede Scholen-project (zie web-log wo 15 sept 2004).

Brede Scholen zijn scholen die midden in de wijk staan, die leren combineren met kinderopvang, buitenschoolse activiteiten en buurtwerk. Vooral in de zogenoemde ‘achterstandswijken’ zijn die scholen dus hartstikke belangrijk. Dat vond afgelopen woensdag nota bene de hele commissie Sociale Zaken, toen het Brede Scholen-project op de agenda stond.

En nu dreigt welzijnsorganisatie Vertizontaal (die in Breda veel ID-ers in dienst heeft in opdracht van de gemeente en de scholen) al die ID-ers die zich bezig houden met activiteiten rond de Brede School te ontslaan. Wat ze eigenlijk zeggen: gemeente, als we van jullie niet snel meer geld krijgen, dan trekken we de stekker uit de Brede School. Is het chantage, of kan Vertizontaal echt niet meer betalen? Hoe het ook zit, het is schandalig dat een financiëel conflict nu over de ruggen van de 33 ID-ers en de Brede Scholen wordt uitgevochten.

We hebben er dus vrijdag meteen vragen over gesteld aan het college. En misschien komen we er tijdens de eerstvolgende raadsvergadering ook nog wel op terug. Want zowel voor de Brede School als voor de Melketiers als voor de buurten waar zij werken is het van groot belang dat die banen behouden blijven. Handen af van onze ID-ers!

’s Middags weer eventjes de tondeuse door mijn haar gehaald (moet eens in de twee weken). Ik ga daar niet altijd voor naar de kapper, want ik kan het zelf eigenlijk ook wel. Het is eventjes gedoe met twee spiegels en het kost misschien een half uurtje, maar uiteindelijk is het net een kleurplaat: je moet gewoon binnen de lijntjes blijven.

’s Avonds naar de uitreiking van de Johan Diepstraten Award (een kunstprijs met een geldbedrag van €2.500,-), jaarlijks in een andere discipline. Dit jaar de dance. De jury kon uit de vijf kandidaat-dj’s echter geen winnaar kiezen: dus werden er maar liefst twee winnaars gekozen en werd ook nog eens een troostprijs uitgedeeld. Ik heb altijd een beetje moeite met jury’s die geen uitspraak doen over wie de beste is. Daar hebben de deelnemers van een wedstrijd gewoon recht op.

Nog een glaasje wijn gedronken bij chef Kunst René van de Velde van BN/DeStem, tevens lid van de stichting die de Diepstraten-Award jaarlijks toekent.