Homo Demigrans – za 24 dec. 2006

De Wandelclub

Toen ik enkele dagen eerder van mijn moeder hoorde dat zij op zondag zou gaan wandelen, had ik eigenlijk al besloten mee te gaan. Wat is er mooier dan een stevige wandeling aan het begin van een twee weken durend kerstreces.

Het Kaffee in Rijsbergen organiseert eens per maand een groepswandeling. En hoewel er nadelen aan groepswandelingen zitten, leek het me ook wel eens grappig om dat mee te maken. Er volgde bij aanvang echter wel een kleine teleurstelling, toen de route niet 25, maar slechts een kleine 20 kilometer bleek te zijn.

Desondanks was het een heerlijke tocht, door het mistige, west-Brabantse winterlandschap, door drassige weiden en kalende bossen. Inclusief spannende onderdelen als gammele houten loopbrug oversteken en slootje springen. Voor de rest: gedachten op nul en blik op oneindig. En af en toe een gesprek met een eveneens in zichzelf verzonken mede-wandelaar.

Aan het eind van de rit was ik wel mijn moeder kwijtgeraakt. Ze werd gebeld door de staartgroep, die iets eerder verkeerd gelopen was. Nadat mijn moeder teruggelopen was om ze op te halen, kon zij de rest van de groep niet meer vinden. Ondanks uitvoerige routebeschrijvingen door de telefoon mijnerzijds. Maar ach, mijn moeder loopt niet in zeven sloten tegelijk. Sterker nog, het slootje waar wij over moesten springen, had ze in het geheel overgeslagen.

Toen in Het Kaffee de soep werd opgediend, arriveerde ze met de rest van de laatkomers. Die ze haar wel liet smaken. Net als ik trouwens.

Auteur:

Dutch local politician for the environmentalist party GroenLinks, tends to be serious at times but usually has a slightly absurd and overall happy and sunny mental disposition.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *