De radio meldde dat er maar één trein later reed dan volgens de nieuwe dienstregeling de bedoeling was. Vreemd dat dan zowel een collega uit Arnhem als ikzelf nu net in die ene vertraagde trein zaten. Vooral omdat we niet in dezelfde trein zaten.
Gelukkig bleef de echte chaos uit. Gelukkig, want nadat mijn werkdag was begonnen met een bijeenkomst in Utrecht, moest ik daarna ook door naar Den Haag. Dat verliep allemaal volgens het boekje. Daar had de NS trouwens ook al voor gewaarschuwd: de verbindingen binnen de randstad worden beter, alles daarbuiten wordt niet beter. Wij provincialen blijven immers tweederangs burgers. Logisch.
Maar laat ik eens niet alleen maar de negatieve kanten belichten. Mijn eigen dagelijkse trein naar Den Haag doet er volgens de nieuwe dienstregeling dan wel iets langer over, maar voordien was die trein altijd langzamer dan de dienstregeling voorhield. Per saldo ga ik er dus niet of nauwelijks op achteruit. En wat is twee minuten op een mensenleven?
Mijn dagelijkse trein heeft, volgens de nieuwe dienstregeling, vertrektijden die vijf minuten vroeger zijn dan eerst. Maar gelukkig heeft de praktijk voor een dagelijkse vertraging van vijf minuten gezorgd zodat uiteindelijk d’r nog niks aan de hand is.
Maar waarom vertel ik dit?
[sÇ: omdat je nu dagelijks vijf minuten langer op een tochtig perron koude staat te lijden?]
Nog een voordeel voor je Selcuk: kwartiersdienstregeling vanuit Utrecht naar Breda ;).
[sÇ: in de harde banken van een Plan V-stel ja.]