De zon schijnt, ik heb een week vrij genomen en lig samen met de stapel achterstallig leesonderhoud te bakken op het dakterras. Aan het begin van de middag rinkelt de telefoon.
„Met Gert, ik verveel me”, zegt Gert-Jan.
„Oh” antwoord ik”
„Wat ben jij aan het doen”, vroeg Gert.
„Ik lig op het dakterras te bakken”, antwoord ik.
„We moeten iets doen”, zegt Gert.
„Wat dan”, vraag ik in de hoop dat hem niets te binnen schiet zodat ik nog een paar uur lekker door kan bakken.
„Weet ik niet, ik bel wel terug”.
Een uur later gaat de telefoon opnieuw. Het is Gert weer, Hij heeft een idee. „We gaan barbecuen. Ik moet alleen nog boodschappen doen. Kun jij met de bus van Joris even langskomen?”
Daar gingen al mijn wensen en goede bedoelingen. Niet alleen moest ik nu de zon uit, ik moest vanavond aan het vlees. Terwijl ik net een beetje vagetariër aan het worden was.
