Nadat vorige week een electriciteitscentrale heel eventjes, en vervolgens de seinen heel lang waren uitgevallen, zorgde dit keer de bliksem voor ernstige uitval van treinen. Gevolg was dat Rotterdam het voorlopige eindstation was van mijn reis.
Het was ook uitgerekend in deze week dat er geen treinen reden op het traject Utrecht-Den Haag vanwege werkzaamheden bij Gouda. En zoals we inmiddels van de nationale reisvertrager mogen verwachten, was er geen vervangend vervoer beschikbaar.
Het zou ongetwijfeld mogelijk geweest zijn om per tram of ander – inferieur – streekvervoer op de plaats van bestemming aan te komen. Maar ik had geen zin in onbegrijpelijke tussenstops in gehuchten die hooguit op de detailkaarten van de nieuwe Bosatlas vermeld staan.
Toen na een uur of wat een medewerkster van de NS haar spijt betuigde omdat ze ons geen informatie, maar hooguit een kop koffie kon aanbieden, nam ik een besluit: ik ging terug naar Breda. Wonderwel bleek die trein te rijden. Wellicht wel de zelfde trein die me eerder die ochtend naar Rotterdam had vervoerd. Het rondje om de kerk was voltooid.
Misschien moet je overwegen conducteur te worden. Je reist net zoveel, doet net zo weinig en je verdient er intussen nog wat bij.
[sÇ: het is een wenkend perspectief.]