Shit, telefoon in de oplader laten zitten, dacht ik toen ik net het Kamergebouw uitstapte. Ik draaide me om en liep terug. Eenmaal herenigd meldde de klok op de telefoon mij dat ik nog voldoende tijd had om mijn trein te halen.
De tijd was zelfs voldoende om samen op te lopen met een collega, die er gelukkig ongeveer hetzelfde tempo op nahoudt als ik. En dus nestelde ik me enkele minuten later geheel alleen in een verder volstrekt lege coupé. Niet voor lang. Aangekomen op Holland Spoor realiseerde ik me dat ik nog iets had laten liggen.
Aangezien ik weinig zin had om de volgende dag alleen als koerier heen en weer naar Den Haag te reizen, besloot ik terug te reizen. Helaas vielen net de deuren dicht. Dus uitgestapt in Delft, waar ik alsnog omdraaide richting het westen.
Dat ik op Delft een klein kwartier moest wachten, viel me eigenlijk niet eens tegen, ook al was het een boemeltje. Vervolgens besloot ik maar op HS uit te stappen en per tram in de richting van het Kamergebouw te rijden. Terwijl de eerste HTM-chauffeur het nog presteerde om recht voor mijn gezicht de deuren te sluiten, was de bestuurder van de vrij snel daarop arriverende tram 9 al een heel stuk vriendelijker. Drie haltes later stapte ik uit bij het stadhuis en liep met gezwinde spoed naar mijn bureau, pakte wat ik pakken moest, liep terug en huppelde in de richting van de tramhalte en kon nog net voor tram 1 arriveerde, het perron op springen.
De tram was precies op tijd. Ik zou slechts een uur later in Breda arriveren dan gepland, ware het niet dat ik getuige was van een bijzondere gebeurtenis. De Intercity naar Breda vertrok te vroeg. Vijf-en-twintig seconden te vroeg, en wederom net voor mijn neus, sloten de deuren. Bijna een halve minuut. Een eeuwigheid welhaast, voor de getrainde treinrenner. Vloekend zag ik hoe de achterkant van het treinstel langs me trok. Ik keek nogmaals op de stationsklok. De secondewijzer tikte net langs de vijf: 19:27.05. Over negenentwintig minuten en vijfenvijftig seconden kwam de volgende. Die gelukkig wel op tijd vertrok. Dat wil zeggen, twintig seconden later.
dag selcuk
ik lees af en toe met plezier jouw schrijfsels via de gl’se planeet. wellicht is het aan te bevelen eens vanaf hs naar je werkplek te wandelen of andersom, een stukje van niets en je maakt eens kennis met de diverse gezichten van de stad..
x
[sÇ: volgende zomer, als het lekker weer wordt.]