Het is een week van afscheid. Nadat ik gisteren afscheid heb genomen van mijn werkplek in de Tweede Kamer, zo heb ik vandaag afscheid moeten nemen van een radioprogramma, waarvan ik een jaar of wat de regisseur heb mogen zijn.
In 2001 en 2002 ben ik redacteur, regisseur en -meest belangrijk- filelezer geweest van het Omroep Brabant-programma ‘Een Robbertje Bartol’. Het programma was de dagsluiter van Omroep Brabant. Snelle radio, met lange interviews. Rob Bartol, ankerman, wist als geen ander hoe je boeiende radio kon maken, ook met langere interviews. Het is een baan waaraan ik tot aan de dag van vandaag heel goede herinneringen koester.
Toen ik eind 2002 beëdigd werd tot raadslid, besloot ik mijn werkzaamheden voor Omroep Brabant vaarwel te zeggen. Actieve politiek en journalistiek gaan nu eenmaal niet samen. Het was een keuze tussen twee dingen die zeer na aan mijn hart liggen, radiojournalistiek en politiek. En eveneens een afscheid van een zeer gewaardeerd collega, Rob Bartol, en laat ik het nu maar zeggen, ook een goede vriend.
Rob bewees me een wederdienst door me daarna, onbezoldigd, een wekelijks radio-column aan te bieden in zijn programma. Ik heb dat, met veel plezier en wisselend succes, anderhalf jaar gedaan. Na die anderhalf jaar ben ik nog enkele keren teruggekeerd als gelegenheidscolumnist, onder andere op de dag van de moord op Theo van Gogh.
De laatste uitzending, de 1640e (maar eigenlijk de 1639e omdat we in mijn tijd als regisseur een telfout gemaakt hebben als gevolg van een onverwacht vrije dag) was ik aanwezig in de studio van Omroep Brabant om afscheid te nemen van het programma waaraan ik zulke goede herinneringen koester. Uiteraard niet zonder een gelegenheidscolumn die ik met veel genoegen heb voorgedragen. En die ik jullie ook niet wil onthouden.
Mooi. Mocht de politiek niets worden (wat ik niet geloof) dan kan je nog altijd cabaretier worden (of columnist of presentator of ….).
[sÇ: of straatprostituee natuurlijk.]
of radiopresentator met je zwoele stem :-)
[sÇ: wel ja, maak maak maar grappen over mijn medisch dossier.]
heerlijk toch?
[sÇ: de standaardvraag die ik tegenwoordig vanwege mijn stem krijg is of ik de vorige nacht ben doorgezakt. zelfs als dat niet is gebeurd.]
Alsof een nacht doorzakken direct gevolgen heeft voor je stem(banden). Heel hard meebleren op liedjes (zij het alleen, in de auto) kan bij mij nog wel ’s iets dergelijks veroorzaken. Maar dan moet het wel een lange rit zijn geweest..
[sÇ: binnenkort op dit blog: de waarheid over de zwoele stem van sel.]