In onleesbaar handschrift schreef ik op een briefje dat ik zin had in een sigaret. Ik was zojuist ontwaakt uit een narcose en had werkelijk gedroomd dat ik op het schoolplein van mijn oude middelbare school een sigaret had opgestoken.
Waar het hart van vol is. Want de komende 2 à 3 dagen is het voor mij strikt verboden ook maar iets te roken. Zelfs rokerige ruimtes zijn taboe. En praten mag ook niet. Zelfs hoesten en kuchen is uit den boze. Zojuist heeft de KNO-arts een levensgrote poliep van mijn stembanden verwijderd.
Mijn moeder, wier zorginstincten weer helemaal boven kwamen drijven bij het bericht dat ik geopereerd moest worden, heeft me nu in haar huis opgenomen om me te verzorgen. Niet dat ik enige verzorging nodig heb, maar goed, ik laat het maar gebeuren.
Overigens leek de KNO-arts het allemaal wel grappig te vinden. Een politicus die drie dagen stemrust in acht moet houden. En hij heeft gelijk, het is natuurlijk ook allemaal ontzettend grappig. Een Selçuk die niet mag roken, niet mag praten en niet de kroeg in mag.
Gelukkig is het maar voor een paar dagen. Anders had ik liever een been laten amputeren.
voorkeur voor een been?
[sÇ: niet bepaald.]
Nou sterkte. Ik rook er wel 1 voor je.
[sÇ: maar kom dan later niet met schadeclaims.]
Mijn god, Selçuk, had je jezelf niet beter een kogel door ’t hoofd kunnen schieten?
[sÇ: wellicht, maar daarmee zou de poliep nog niet verwijderd zijn.]
Op een been kom je niet ver. En lopend al helemaal niet.
[sÇ: vreemd. ik kom lopend juist altijd best een heel eind.]
Veel beterschap gewenst Sel! Moet je na die drie dagen ook logo volgen voor een juist stemgebruik? Of wordt je zonder verdere begeleiding de straat opgegooid? (so to speak)
[sÇ: tegen de wil van naomi klein in, wel logo.]
veel beterschap. maar dan zou je toch kunnen denken dat je die paar dagen vrij van stemgeluid zou willen omzetten in een ongekende activiteit op je weblog. blijkbaar niet.
[sÇ: iets met voice-recognition.]