„Biertje”, sms-te Piet Hein, die normaal nooit sms-t, donderdagavond. „Goed”, sms-te ik terug. Twintig minuten later arriveerde ik, niet vies van een experiment, met schriftje en pen in Café de Beyerd.
Piet Hein keek me enigszins verbaasd aan toen ik driftig begon te schrijven naar zijn welgemeende goedenavond. Hij was mijn stembandoperatie en de daaropvolgende stemrust die ik in acht moest nemen geheel vergeten.
Het viel alleszins mee. Het is soms snel schrijven, maar zelfs zonder stem is het best gezellig in de Beyerd. Het enige vreemde was dat mijn medestamgasten het idee hadden dat ze mij terug moesten schrijven. Wat natuurlijk vrij belachelijk is. Ik mag wel stom zijn, maar niet doof.
Stom en dorstig.
[sÇ: de dorst was snel gelest.]
Aaa heb je jij stem kwijt ? Gutebesserung en Gecmis olsun..
[sÇ: juich niet te vroeg, zij komt terug.]
ik juich niet liefde manneke :) jammer dat je zo denkt op mij :(..
[sÇ: ironie is niet aan jouw besteed.]
oowch…