„Wat een schraal stukje”, zei Joris afgelopen zondag, doelend op mijn blog van 26 januari over de kluswerkzaamheden bij hem thuis. Het is een veeg teken als je vrienden in het café over je weblog gaan praten.
„Er was volgens mij wel meer van te maken”, ging Joris verder. „Een politicus die gaat klussen, daar moet toch wel iets leuks van te maken zijn. En we hebben ook nog ge-triviant met chocolade”. Ik moest toegeven, het verhaal was alles behalve compleet.
Liesbeth mengde zich in de discussie. „Nu denkt iedereen dat we niet kunnen plannen omdat jij schrijft dat ons huis nog steeds niet af is.” Tsja, had ze wel een punt natuurlijk. Terwijl het leuke van hun huis nu net is dat ze alles zo grondig en degelijk willen doen dat het hen helemaal niet uitmaakt wanneer het klaar is, als het maar goed gebeurt. Het lichte sarcasme in het stukje werd echter niet herkend.
Een blogger moet zijn verhalen nu eenmaal wel eens opleuken om de amusementswaarde op peil te houden. Dat dat ten koste kan gaan van goede vriendschappen is een last die ik met waardigheid zal moeten leren dragen.
dat het goed gebeurT bij hEn…
[sÇ: vrienden die je blog naast inhoud ook gaan controleren op fouten, beter kun je het niet treffen.]
Als ik kaal wordt lijk ik naar hem denk ik..
[sÇ: eng idee.]
De Waarheid boven alles.
[sÇ: moet dat?]
Vrienden en bloggen gaan helaas niet altijd samen.
[sÇ: het zij zo.]