Tag: liesbeth

Homo Remigrans – zo 20 juli 2008

Frans Platteland

De verantwoordelijkheid die ik op me had genomen voor de goede verzorging van de plantjes van Liesbeth en Joris duurde nauwelijks een week.

Nu had ik al even het idee dat ik het blauwe busje van Joris al weer zag rondrijden door de stad. Het feit dat het busje naar me toeterde, maakte dat gevoel alleen maar sterker. Maar Liesbeth en Joris waren in Frankrijk, dus elk blauwe busje dat ik de stad zag rondrijden kon niets anders zijn dan een speling van mijn eigen fantasie. Of beginnende krankzinnigheid. Ik was dan ook niet van plan terug te zwaaien naar blauwe busjes.

Totdat Joris die avond aan de telefoon hing met de mededeling dat ik goed voor de planten had gezorgd en dat ze al weer terug waren. Hoe dat zo? Nou, twee jaar geleden waren ze voor het laatst naar Frankrijk geweest en kwamen ze er achter dat ze het weliswaar een mooi, maar zo langzamerhand toch ook best wel saai land vonden. Nu waren ze dat laatste al weer vergeten. Maar niets zo goed om je geheugen op te frissen dan een vakantie in Frankrijk.

Homo Conformans – zo 11 mei 2008

Weightwatchers

„Kun je een dagje meehelpen met klussen”, was de vraag. „Met dit weer?”, antwoordde ik. „Ja, als we zo gaan beginnen komt ons huis nooit af.”

Gelukkig was er wel een tropenrooster ingevoerd. Dus om acht uur ‘s ochtends beginnen met koffie en om twee uur ‘s middags in de zon aan het bier. En aldus geschiedde. In zomers tempo trokken we electriciteitsleidingen door de toekomstige woonkamer van Joris en Liesbeth.

Als extra bonus eindigde het met een voor mij vegetarische barbecue onder de wegtrekkende avondzon. Aubergine met houtskoolsmaak. Best lekker eigenlijk.

O ja, nu we het toch over eten hebben. Laatst kwam ik in de supermarkt een rek met weightwatcher-producten tegen. Zonder daar lacherig over te willen doen, viel me op dat er 20% extra in de verpakking zat. Onwillekeurig vroeg ik me op dat moment af of daarmee niet het eigen doel voorbijgestreefd werd.

Homo Fumosus – zo 6 apr. 2008

Roken verouderd de huid/Rokers sterven jonger

„Goh, iemand zin in een zondagavondbiertje”, vroeg ik aan het eind van de middag per sms aan een aantal vrienden. Ik had zo’n beetje een uur of acht in mijn hoofd. Om zes uur stonden Liesbeth en Joris al op de stoep met een tas friet.

Van een plenaire zitting was geen sprake, eerder van deelsessies. Het vertrek van de eerste lichting viel samen met de komst van Painter en toen die vervolgens weer naar huis ging en ik me al op wilde maken voor een stevige nachtrust, kwam Gert Jan ook nog even acte de présence geven.

Aangezien mijn huiskamer een gastvrij en zeer strikt gehandhaafd rookgebod kent, kwamen we als vanzelf tot de ontdekking dat de ontmoedigingsteksten op de tabakswaar soms nogal contradictoir kunnen zijn. Want als roken verouderd, waarom sterven we dan toch jonger?

Homo Veraciter – di 12 febr. 2008

Pravda

„Wat een schraal stukje”, zei Joris afgelopen zondag, doelend op mijn blog van 26 januari over de kluswerkzaamheden bij hem thuis. Het is een veeg teken als je vrienden in het café over je weblog gaan praten.

„Er was volgens mij wel meer van te maken”, ging Joris verder. „Een politicus die gaat klussen, daar moet toch wel iets leuks van te maken zijn. En we hebben ook nog ge-triviant met chocolade”. Ik moest toegeven, het verhaal was alles behalve compleet.

Liesbeth mengde zich in de discussie. „Nu denkt iedereen dat we niet kunnen plannen omdat jij schrijft dat ons huis nog steeds niet af is.” Tsja, had ze wel een punt natuurlijk. Terwijl het leuke van hun huis nu net is dat ze alles zo grondig en degelijk willen doen dat het hen helemaal niet uitmaakt wanneer het klaar is, als het maar goed gebeurt. Het lichte sarcasme in het stukje werd echter niet herkend.

Een blogger moet zijn verhalen nu eenmaal wel eens opleuken om de amusementswaarde op peil te houden. Dat dat ten koste kan gaan van goede vriendschappen is een last die ik met waardigheid zal moeten leren dragen.

Homo Construens – za 26 jan. 2008

Het is inmiddels ruim een half jaar geleden dan Joris en Liesbeth hun nieuwe woning betrokken hebben. De aankoop ging gepaard met intensieve verbouwingsplannen die zich vooralsnog op geen enkele manier in de buurt van naderende voltooiing bevinden.

Het winkelpand onder hun woning stond leeg en werd ook verbouwd. Een mooi moment, zo dacht Joris, om het aantal draagbalken van zijn vloer te verdubbelen. En of ik daar dan uiteraard bij kon helpen.

Net als misschien wel de hele verbouwing van het huis, bleek ook de inschatting die Joris van de duur van deze afgemeten klus gemaakt had al snel iets te optimistisch. Gelukkig heeft een weekeinde twee dagen had Joris er helemaal geen bezwaar tegen als ik zondag terug zou komen.

Het grote voordeel van twee dagen werken bij Joris en Liesbeth is dat ik ook twee keer mocht meeëten. En dat het verder ook best wel gezellig is eigenlijk. Wat een boeiend leven heb ik toch.