alcohol – selcuk.nl

Ai, Caipirinha – ma 5 jan. 2009

Na twee dagen luxueuze camping werd het tijd Piriapolis weer te verlaten. Bestemming: La Paloma, waar neef Enrique zijn zomervacantie doorbracht.

In het gehuurde fiatje reden we verder naar het oosten. In de auto werd gezongen, gerookt en, bij de eerste de beste gelegenheid die we vonden, geluncht. Om vervolgens tot twee keer toe door een bosbrand te moeten rijden om op onze gewenste bestemming aan te komen.

La Paloma is eigenlijk misschien nog wel het best te vergelijken met Loret de Mar. Zo ’s middags rond een uur of vier verzamelen de campinggasten zich bij een strandtentje vaar keuze om grote hoeveelheden bier en Caipirinha naar binnen te werken. ’s Avonds wordt er bij iemand gegeten om vervolgens enkele uren te slapen. Daarna, zo rond een uur of vier ’s nachts, is het tijd om naar een disco te gaan om pas rond een uur of acht ’s ochtends in bed te belanden. En dat, dames en heren, herhaalt zich dan elke dag voor een week of drie.

Direct na aankomst in La Paloma zetten we onze tenten op en gingen we naar het strand. Het was vloed in de Atlantische Oceaan. Zonder me te bedenken deed ik mijn kleren uit en sprong – voor het eerst in mijn leven – in de Atlantische Oceaan om een kwartier of drie te spelen met de golven. Onderstroom? Who cares?

De caipirinha’s bevielen uitstekend, ware het niet dat Perlita er een beetje dronken van werd. De disco hebben we dan ook niet meer gehaald.

Homo Fervens – wo 24 dec. 2008

3.137.937

De laatste dag van het Glazen Huis. Rond een uur of vier werd de Grote Markt omheind om een te grote toeloop van mensen te voorkomen. Dus rond een uur of vier zorgde ik dat ik al op de Grote Markt was.

Warm was het niet en dus besloot ik na mijn eerste biertje over te stappen op Bacardi-cola. De dj’s in het Glazen huis gingen hun op drie na laatste uur in. Het bleef spannend of althans, ze maakten het spannend. Zouden ze de tweeëneenhalf miljoen bij elkaar gebracht hebben die nodig is om nog eens eenzelfde bedrag van de minister van Ontwikkelingssamenwerking te krijgen. Ik nam nog een Baco.

De markt stroomde vol totdat ons het bericht bereikte dat de markt inmiddels afgesloten was. Op het podium tegenover het glazen huis begon de eerste soundcheck voor de televisieuitzending op Nederland 3. Ondertussen werd ik omringd door de halve PvdA-fractie. We namen allemaal nog een Baco.

Ilse deLange stond op het podium. En Novastar. Wij namen ondertussen nog maar een Baco. Totdat langzaam het moment kwam dat de dj’s uit het huis mochten. Enthousiast als ik kan zijn viste – en kreeg – ik nog een hand van Paul Rabbering en Giel Beelen. We namen nog maar een Baco.

Het werd spannend. Welk bedrag was er opgehaald. Welnu, 3.137.937 euro. En daar komt dus nog 2,5 miljoen bij. Collega-raadslid Solveig en ik vielen elkaar in de armen en, jawel, namen nog een Baco. Om vervolgens helemaal uitzinnig te worden toen anti-held Jordi van Loon opkwam om zijn hit ‘Toverbal’ te zingen voor een propvolle Grote Markt.

En terwijl vervolgens het programma snel werd afgeraffeld om voor de nachtmis stil te kunnen zijn, ging ik naar de Boul. Waar ik Thadde tegenkwam en wij beiden nog goed waren voor een dozijn of wat Baco’s. Het is kerstmis.

Homo Bacchabundus – vr 19 dec. 2008

Kerst aan de Nieuwe Haven

Het Glazen Huis staat in Breda. Voor diegenen die niet weten wat dat is: onder welke rots komen jullie vandaan?

Het was sowieso een bruisende vrijdag in het Bredase. Zo was er de opening van het tweede deel van de Nieuwe Haven, dat gepaard ging met een sfeervol ingerichte kerstmarkt. Dankzij de voltooiing van dit deel van de haven is Breda er een mooie wandelboulevard rijker op geworden.

Ik was die avond samen met oud-commissielid Rian Verweijmeren op pad. Die me vervolgens, nadat we eerst enkele pinten naar binnen sloegen bij een soort drijvende ski-hut-achtige taverne die naast de tijdelijke ijsbaan in de haven was verrezen, als onderdeel van mijn opvoeding, nog even de Venice, Bredaas’ oudste homokroeg, binnen sleepte. Waarna het vervolgens mijn beurt was om haar de Boulevard mee in te slepen.

Toen Rian enkele uren later huiswaarts keerde, was voor mij de avond nog alles behalve om. Zo had ik me de hele dag al voorgenomen een donatie voor het Glazen Huis te doen en aangezien het inmiddels al sluitingstijd was geweest en er dus binnen niet meer zo veel te beleven viel, leek dit daarvoor het ideale moment. Iets waar ik de volgende dag, nadat ik het geluidsfragment had teruggehoord, al weer heel anders over dacht.

Daarmee was het nog nauwelijks gedaan met de feestvreugde. Zo was er, wist één van de barmaatjes van de Boulevard me te vertellen, nog ergens een feestje gaande waar we absoluut naar toe moesten. En aldus geschiedde. Daar ontmoette ik een Duitser uit Hamburg die ik nog wist te overtuigen dat we bij mij echt nog een fles whisky soldaat moesten maken. Waar we ook nog even werden gestoord door de bovenbuurman die samen met twee vrienden tot de vreselijke ontdekking was gekomen dat zijn biervoorraad op was, maar de mijne wellicht nog niet.

Het was al lang licht en over tienen toen ik eindelijk ging slapen. Waarom begint het reces bij mij toch altijd met zo’n dwangmatig bacchanaal?

Homo Olidus – ma 6 okt. 2008

Chaussetterie en wijnhandel

Ik was toch al in Den Haag. En aangezien ik aanvankelijk de volgende ochtend ook in Den Haag had moeten zijn, leek het helemaal geen slecht idee om het met Jaap op een zuipen te zetten. Wat het natuurlijk wel was.

En dus besloten we na een aantal biertjes maar vast drie flessen wijn te laten chambreren. Het zal wel gezellig geweest zijn. Op de drank deinden wij heen en weer, de woonboot van Jaap deinde met ons mee. Hoe laat het nu precies was toen Jaap het luchtbed voor me oppompte, weet ik niet. Wel dat ik me er direct op liet vallen om me de volgende uren geen millimeter meer te bewegen. Jaap zelf was ondertussen nog zo vriendelijk geweest om mijn schoenen nog even uit te doen en een deken over me heen te leggen.

De volgende ochtend werd ik te laat wakker. Te laat om nog te douchen en te laat om op tijd in Utrecht te zijn. Want uiteraard bleek ik uitgerekend deze ochtend een staf-overleg in Utrecht te hebben. Iets dat ik ook had kunnen weten als ik mijn agenda de dag ervoor had opengeslagen, maar dat ter zijde.

Nu is het probleem van een nacht slapen met je sokken, dat je er zo’n zweetvoeten van krijgt. En All-Stars staan nu niet bepaald bekend om hun luchtdichtheid. Ik denk dat de overige deelnemers van de maar liefst vier vergaderingen die ik deze dag had, me weinig dankbaar zijn geweest.

Homo Ludens – wo 13 aug. 2008

Dok19 - foto's Edwin Wiekens/het fotoburo — Dok19 - foto Edwin Wiekens/het fotoburo

Niemand kan beweren dat het geen gezellige avond was. Instant plezier. Aanlengen met bier en een beetje op smaak brengen met peuken en muziek.

Het begon met een flinke plensbui van tien minuten. Dankzij de buienradar wist ik dat het verstandig was om nog even tien minuten thuis te blijven. De rest van de avond zou het droog blijven, en dat bleek ook zo.

Bij Dok19 was het wederom een weerzien van oude vrienden en bekenden. En terwijl het brandbier kwistig rondgedeeld werd en de klok langzaam maar zeker in de richting van de twee kroop, werd de zin om de avond af te sluiten steeds kleiner en kleiner. Totdat zij helemaal weg was.

En aldus werd de troefkaart ‘biertje op de Ceresstraat’ maar weer eens uit de kast getrokken. Vijf mensen op drie fietsen, leeftijd variërend van 20 tot 45. Jointje erbij en doorhalen tot de volgende ochtend.

Toen de gitaar er ook nog bij gepakt werd en het repertoire van Guus Meeuwis werd aangehaald, wisten we het zeker. Intellectueel laagwaardig amusement is ook amusement.

Eventjes dan. Na deze korte escapade gingen we weer gewoon over op de langspeelplaten van Sigur Rós, Tom Waits en Melanie.

Homo Honestans – za 9 aug. 2008

drank

Studentenfeestjes? Cocktails? Zonder mij? Tuurlijk niet.

En dus besloot ik rond een uurtje of negen toch nog maar even de trein naar Delft te pakken. Het voormalige studentenhuis van Jaap had hun jaarlijkse cocktailfeestje en ik had mijn stoute schoenen aangetrokken en besloot mezelf maar eens uit te nodigen.

Gewapend met een flesje absynthe, wist ik me verzekerd van een entreekaartje. En aangezien kennelijk niemand gedacht had aan deze eerste drank van het alfabet, was het een welkome aanvulling op de mix-tafel. Niets maakt je meer populair dan een goed gekozen fles drank.

Nu is het nadeel van zoete drankjes dat je niet zo snel in de gaten hebt dat je dronken aan het worden bent. Aan de andere kant, is dat niet het ultieme doel van een cocktailfeestje. Rokend en drinkend tartten we het noodlot en liepen we met open ogen onze opdoemende delirium tegemoet.

Ik geloof dat het een uurtje of vijf ‘s ochtends was toen het nachtnet me, in slaap gewiegd, afleverde in Breda. Met een korter koppie. Enkele uren eerder had iemand bedacht dat mijn hanekam hem niet aanstond. Gewillig liet ik met een botte schaar mijn kapsel kortwieken.

Dronkenschap, zoiets dient men vol overgave te ondergaan.

Homo Coniciens – wo 2 juli 2008

Maddog

Dag twee van het rookverbod. Het terras van De Boulevard zit vol. Ik kom voor een bord eten en één, hooguit twee witbiertjes.

Uiteraard worden dat er meer, maar als ik me dan net aan de gezelligheid denk te kunnen ontworstelen, komt de jonge garde van de Boul langs, kennelijk op kroegentocht en tevens ook in kennelijke staat.

Nu wilde ik één van hen nog uithoren, aangezien ik eerder vernomen had dat hij, nadat zijn vriendin met een ander had gezoend op een uit de hand gelopen feestje, diezelfde nacht nog alle ruiten van het huis van het arme meisje had ingegooid. Iets wat, behalve afkeuring en ongeloof, vooral kon rekenen op bewondering en respect, aangezien het desbetreffende meisje twee hoog woonde en je dan nog best wel sterk moet zijn om een hele stoeptegel door het slaapkamerraam te mikken.

Nu heeft liegen nooit zoveel zin, dus toen de desbetreffende vriendin de volgende ochtend opbelde om te vragen ‘of hij dat gedaan had’, kon hij niets anders dan een bevestigend ‘ja’ antwoorden. Dat vervolgens de relatie ook niet meer erg lang stand hield, hoeft ook niet te verbazen.

Vooraleer de avond om was gingen er de man nog zes maddogs in en nog een tequila-shotje om het af te leren.

Homo Rumpens – vr 11 apr. 2008

Jonathan Livingston Seagull

Het zonnetje scheen best wel lekker toen we rond een uur of vijf eindelijk op het Delftse balkonnetje van Jaap waren gearriveerd. En een biertje scheen eigenlijk ook wel lekker, dus dat namen we dan ook.

Het was eerder die middag al bij mij begonnen toen we samen hadden geluncht met Franse, Deense en Belgische kaas en Australische Wijn. Decadent doen is soms best wel lekker namelijk.

Die avond en de daaropvolgende nacht bleef het bij bier. De schade bleef beperkt tot een gesneuvelde plaat van Neil Diamond. Het ultieme bewijs dat drank niet per definitie meer kapot maakt dan je lief is.

Homo Fumosus – zo 6 apr. 2008

Roken verouderd de huid/Rokers sterven jonger

„Goh, iemand zin in een zondagavondbiertje”, vroeg ik aan het eind van de middag per sms aan een aantal vrienden. Ik had zo’n beetje een uur of acht in mijn hoofd. Om zes uur stonden Liesbeth en Joris al op de stoep met een tas friet.

Van een plenaire zitting was geen sprake, eerder van deelsessies. Het vertrek van de eerste lichting viel samen met de komst van Painter en toen die vervolgens weer naar huis ging en ik me al op wilde maken voor een stevige nachtrust, kwam Gert Jan ook nog even acte de présence geven.

Aangezien mijn huiskamer een gastvrij en zeer strikt gehandhaafd rookgebod kent, kwamen we als vanzelf tot de ontdekking dat de ontmoedigingsteksten op de tabakswaar soms nogal contradictoir kunnen zijn. Want als roken verouderd, waarom sterven we dan toch jonger?

Tag: alcohol