stappen – selcuk.nl

De Stapper – wo 20 mei 2009

Dit zal echt zo langzamerhand het laatste verhaal over het slepende dossier over de horecasluitingstijden worden. Ongeveer een half jaar geleden besloot de raad met de kleinst mogelijke meerderheid om de openingstijden te verruimen tot vier uur. De burgemeester kreeg tot juli de tijd om flankerend beleid te formuleren.

In het nu voorliggende voorstel mag elke kroeg een ontheffing aanvragen om open te blijven tot vier uur. Ze moeten dan wel aan een aantal voorwaarden voldoen, zoals bijvoorbeeld beveiliging aan de deur. De gelegenheidscoalitie van GroenLinks, PvdA, D’66 en SP kon zich vinden in het voorstel. Ook vermeldenswaardig is dat – en dat vond ik erg sportief – ook het CDA accoord ging met de uitwerking. Zij bleven weliswaar tegenstander van verruimde openingstijden, maar vonden de huidige uitwerking werkbaar.

In plaats van een ellelang debat, werd het dus een zakelijke uitwisseling van standpunten over de uitwerking. Voor de eerste keer in de geschiedenis van dit dossier herhaalde niet elke partij uitvoerig wat hun argumenten waren voor of juist tegen verruiming in het algemeen.

Restte nog één puntje mijnerzijds: een kleine technische fout in de concept drank- en horecavergunning. Geheel tegen de bedoeling in gaf de nieuwe verordening de horeca-zaken in het centrum de mogelijkheid om permanent, dus 24 uur per dag, open te zijn. Nu ben ik zelf persoonlijk best voor geheel vrije openingstijden, maar dat was niet de bedoeling van de meerderheid van de raad. Ik deed dus zelf ook maar sportief en wees de burgemeester op deze fout. Anders hadden we over een maand of wat wéér over dit dossier moeten praten.

Showtime – ma 27 apr. 2009

Maandag. Reces. Op de fractie in Den Haag telde ik welgeteld vijf collegae. Ook in Breda een commissie-vrije week en dus geen fractievergadering. Het tempo ging ineens een versnelling lager.

Ook in De Beyerd was het rustig. De vaste groep personeel en bijbehorende aanhang zat in den vuilen hoek te genieten van een biertje. Ik volgde hun voorbeeld.

Waar het uiteindelijk precies fout ging weet ik niet meer. Maar we gingen na sluit nog even naar de Catch. Om vervolgens nog even meegesleept te worden naar wat ongetwijfeld de meest foute tent van Breda is: de Showtime Coyote.

Om een verre van uitputtende beschrijving te geven, de Showtime Coyote is een tent waar om de paar minuten een vrouw op veel te hoge pumps en een veel te kort broekje op en neer over de bar loopt en om een paal heen danst ten einde de klanten aan de bar te hinderen in hun poging voor veel te veel geld een veel te klein glas bier te bestellen. Het was deerniswekkend.

Ik woon nu al mijn hele leven in Breda. Toch blijf ik me telkens weer verbazen over de dingen die ik tegenkom.

Homo Bacchabundus – vr 19 dec. 2008

Kerst aan de Nieuwe Haven

Het Glazen Huis staat in Breda. Voor diegenen die niet weten wat dat is: onder welke rots komen jullie vandaan?

Het was sowieso een bruisende vrijdag in het Bredase. Zo was er de opening van het tweede deel van de Nieuwe Haven, dat gepaard ging met een sfeervol ingerichte kerstmarkt. Dankzij de voltooiing van dit deel van de haven is Breda er een mooie wandelboulevard rijker op geworden.

Ik was die avond samen met oud-commissielid Rian Verweijmeren op pad. Die me vervolgens, nadat we eerst enkele pinten naar binnen sloegen bij een soort drijvende ski-hut-achtige taverne die naast de tijdelijke ijsbaan in de haven was verrezen, als onderdeel van mijn opvoeding, nog even de Venice, Bredaas’ oudste homokroeg, binnen sleepte. Waarna het vervolgens mijn beurt was om haar de Boulevard mee in te slepen.

Toen Rian enkele uren later huiswaarts keerde, was voor mij de avond nog alles behalve om. Zo had ik me de hele dag al voorgenomen een donatie voor het Glazen Huis te doen en aangezien het inmiddels al sluitingstijd was geweest en er dus binnen niet meer zo veel te beleven viel, leek dit daarvoor het ideale moment. Iets waar ik de volgende dag, nadat ik het geluidsfragment had teruggehoord, al weer heel anders over dacht.

Daarmee was het nog nauwelijks gedaan met de feestvreugde. Zo was er, wist één van de barmaatjes van de Boulevard me te vertellen, nog ergens een feestje gaande waar we absoluut naar toe moesten. En aldus geschiedde. Daar ontmoette ik een Duitser uit Hamburg die ik nog wist te overtuigen dat we bij mij echt nog een fles whisky soldaat moesten maken. Waar we ook nog even werden gestoord door de bovenbuurman die samen met twee vrienden tot de vreselijke ontdekking was gekomen dat zijn biervoorraad op was, maar de mijne wellicht nog niet.

Het was al lang licht en over tienen toen ik eindelijk ging slapen. Waarom begint het reces bij mij toch altijd met zo’n dwangmatig bacchanaal?

Homo Testans – do 18 dec. 2008

Na het erwtensoepoverleg van afgelopen maandag heb ik nog vaak en lang met PvdA en D66 aan de telefoon gezeten. Ik was dan ook net zo vaak bellend in de gang te vinden als dat ik daadwerkelijk achter mijn bureau aan het werk was.

Horeca-sluitingstijden dus. Opnieuw een ellenlange raadsvergadering waarbij iedereen nogmaals de al uitentreuren toegelichte standpunten over het voetlicht probeerde te brengen. Een vergadering met drie schorsingen, drie keer een hoofdelijke stemming, met telkens dezelfde uitslag: 20 voor en 19 tegen. Daarmee is de kogel door de kerk: de sluitingstijden van de reguliere horeca wordt verlegd naar vier uur.

Overigens niet per direct. De burgemeester, die de hele verruiming van de openingstijden niet meer ziet zitten, had wel wat meer tijd nodig om alles uit te werken. En dus hebben we besloten dat de verruimde openingstijden pas in juni ingaan.

Daarmee is één van de minst fraaie dossiers in deze bestuursperiode eindelijk afgesloten. Aan het onderwerp zijn inmiddels meer dan een dozijn debatten gevoerd met telkens weer dezelfde standpunten. De tegenstanders verwijten ons, voorstanders van de openingstijden, dat er wel belangrijkere onderwerpen zijn om over te spreken. Daar hebben ze gelijk in. Helaas nemen ze zelf ook elke gelegenheid te baat om uitgebreid te vertellen waarom zij tegen verruiming van de openingstijden zijn. En ja, dan houd je mekaar wel effe bezig.

Hoe het ook zij, na de raadsvergadering ging ik voor de verandering eens niet mee naar de naborrel bij Café Publieke Werken. Ik moest mijn achterban opzoeken om ze het goede nieuws te vertellen. Bij de cafees, bars en feestjes waar ik langs ging werd ik met luid gejuich ontvangen. Even voelde ik me een held.

Homo Negotians – ma 15 dec. 2008

Stappen in Breda

Discussiepunten waren er genoeg bij de wat matige erwtensoep die we aten tijdens het overleg over de horecasluitingstijden.

Zoals of mensen van onder de achttien nu wel of niet tot vier uur in de kroeg mogen hangen. En of kroegen die tot vier uur open blijven nu wel of niet verplicht een portier moeten hebben staan bij de deur. En, uiteindelijk, hoe we moeten omgaan met het overmatig alcoholgebruik onder sommige jongeren. Want dat blijft toch hèt argument van het CDA waarmee ze de ons om de oren slaan.

Nu ben ik er helemaal niet van overtuigd dat de uren aan het eind van de nacht verantwoordelijk zijn voor de overmatige drankconsumptie van de groep jongeren waar het CDA telkens aan refereert. Ga op vrijdagmiddag maar eens de kroegen langs, en je komt erachter dat het veel eerder de uren aan het begin zijn, de happy hours waarbij je voor zeventig eurocent of minder een biertje kunt krijgen. „Jongeren van zestien horen niet tot ’s nachts half vijf in de stad rond te hangen”, hoor ik raadslid Irène Verkeijlen al roepen. Ik zal haar een geheim vertellen: ondanks controle aan de deur glippen minderjarigen nu al de nachtzaken binnen die sowieso tot vier uur open zijn. De openstelling van de reguliere horeca tot datzelfde tijdstip zal dus weinig uitmaken. Als jongeren eerder naar huis moeten, zullen de ouders dat toch zelf moeten afdwingen.

Vervolgens de vraag over de portiers. Mijn beeld is dat de veiligheid in een kroeg of tent meer met het aantal aanwezigen heeft te maken dan met het tijdstip van de nacht, al zal, naarmate het later is en de mensen meer onder invloed, het risico op ruzie toenemen. Aangezien het aantal mensen echter vooral van invloed is, zie ik liever dat grote horecazaken een protier hebben en dat kleine zaken met maar een handjevol mensen gewoon open kunnen blijven zonder een verplichte ‘gastheer’. Aangezien nu de grote zaken zelfs zonder verplichting een portier aanstellen, heb ik niet de indruk dat we zoiets persé in een drank- en horecaverordening hoeven vast te leggen.

Terwijl ik me met de tekst van de nieuwe verordening ging bezighouden en me zou buigen over de mogelijkheid om iets over geluidsoverlast geregeld te krijgen, zou Frans Szablevski een motie over alcoholmatigingsbeleid opstellen. We beklonken het voorlopige accoord van de Coalition of the Willing maar met een pilsje. Tegen vol tarief.

Homo Sodalis – za 13 dec. 2008

Gay Palace

„Tring”, zei de telefoon. „Wat ben je aan het doen?”, vroeg de jongen die me alleen maar ziet als inhoudsloos lustobject. „Ik ben de broncode van mijn weblog aan het nalopen op fouten”, antwoordde ik. „Leuk, zo op zaterdagavond”, zei de jongen aan de andere kant. „Heb je zin om mee naar de Gay Palace te gaan.”

Nu moet ik zeggen dat ik niet zo’n ontzettende clubber ben. Maar aangezien alles beter is dan op zaterdagavond de broncode van je weblog te controleren op fouten, en overigens ook omdat ik er toch al bijna mee klaar was, zegde ik toe.

En zo ontdekte ik dat ik maar slecht kan dansen op een nuchtere maag en dat bacardi-cola helemaal niet zo ranzig is als ik altijd dacht. Verder dat het in een disco zo donker is dat sommige mensen echt geen flauw idee hebben waar ze hun tong in steken, ik godzijdank prima zicht heb in het donker en, jawel, dat er ook leuke homo’s zijn die eerst met je willen praten. Al is het maar kort.

Wat ik daarmee wil zeggen: de laatste nachttrein naar Breda rijdt nog altijd te vroeg, een taxi kost een eurootje of tachtig en de leuke homo die eerst wilde praten woont in Ridderkerk. Voor wat het waard is dan natuurlijk, hè.