Homo Sincerus – wo 19 mrt. 2008

Lenin

Er zijn, om de wereld voor het gemak maar even schromelijk te simplificeren, twee manieren van politiek bedrijven. Allereerst zijn er aanhangers van wat ik voor nu omschrijf als Sturm und Drang. De tweede methode is die van de Realpolitik.

Zelf ben ik een Realpolitiker. Dat past ook goed bij mijn rol als lijsttrekker, onderhandelaar en inmiddels fractievoorzitter van een coalitiepartij. Wil ik bij de coalitiepartners steun verzamelen voor onze groenlinkse belangen,  zal ik ook open moeten staan voor hun inbreng. Bij tegenstrijdige standpunten zoeken we naar een compromis. Doen we dat niet, geldt de wet van de sterkste en die zal GroenLinks als kleinste coalitiepartner in de regel verliezen. En voor mij telt uiteindelijk het resultaat.

De Sturm und Drangers zullen dat niet met me eens zijn. Zij zien de politiek als een arena voor het uitwisselen van standpunten, meningen en, in sommige gevallen, zelfs hele brede maatschappelijke visies. Daar is op zich niets mis mee en voor het debat zelfs reuze interessant. Maar het onwrikbaar verkondigen van de eigen mening leidt in het beste geval tot een incidenteel succesje, maar vaker tot een stilstand in de dialoog. Getuigenispolitiek zonder resultaat.

Politiek is niet alleen de kunst van het zo mooi en duidelijk mogelijk herhalen van de eigen mening. Het is ook de kunst van  het behalen van meerderheden en het nemen van werkbare politieke besluiten. Politiek is niet alleen aandacht krijgen voor het standpunt, het is nog veel meer het bijsturen van het beleid in de door GroenLinks gewenste richting. Het benadrukken van verschillen van inzicht is nodig en wenselijk, zolang in het daaropvolgende debat iedereen open staat voor andermans argumenten.

Het handjevol Sturm und Drangers in de afdeling vindt elk compromis maar een slap aftreksel van de eigen idealen. En beredeneerd vanuit het eigen ideaal hebben ze daar wellicht gelijk in. Bezien echter vanuit het reguliere beleid kan een nieuw compromis binnen een coalitie juist  heel erg  groen-rood gekleurd zijn.  En dat stuk is interessant.

Ter illustratie: drie studenten drinken een avond in de kroeg en hebben een gezamenlijke rekening van dertig euro. Ze lappen alle drie een tientje. De uitbater vond de studenten wel vriendelijk en zei tegen zijn barman dat hij maar vijf-en-twintig euro hoefde af te rekenen.  Aangezien vijf euro moeilijk door drie te delen is, besluiten de studenten de barman twee euro fooi te geven.

De studenten hebben ieder negen euro betaald, samen 27 euro en de barman heeft twee euro in zijn eigen zak gestoken. Maar waar is nu die laatstem dertigste euro gebleven? Wie alleen maar wil zien wat ‘ie verliest,  zal de verloren euro niet kunnen verklaren. Wie echter kijkt naar wat ‘ie terug heeft gekregen, telt de drie terug ontvangen euro’s op bij de 27 en komt uit op dertig.

Voila, het rekensommetje klopt.

Auteur:

Dutch local politician for the environmentalist party GroenLinks, tends to be serious at times but usually has a slightly absurd and overall happy and sunny mental disposition.

3 gedachten aan “Homo Sincerus – wo 19 mrt. 2008”

  1. A very nice version of realpolitik you describe. As a matter of fact most groenlinksers that I know are on that side of the schisma, me included. But there is one more thing to say about the version of sturm und drang that you describe: the attention and clear statement of our own ideas is also very needed to achieve the power that the real politiker uses later. What I miss frequently is the nuanced view that there is a time for each, for realos and for fundies. Probably not at the same time… and likely not in the same place… but both are needed.

    [sÇ: uiteraard. het punt dat ik wil maken is dat getuigenispolitiek alleen, zonder het andere, geen zinvolle weg is.]

  2. Sel,
    Ik snap het niet. Als wij onderhand weer eens wat gaan drinken? We nemen ieder 15 euro mee en proberen voor 5 euro (als duo) vriendelijk te zijn voor de uitbater. Kunnen we dan dronken worden? En heeft de barman een goede avond?

    [sÇ: dit zijn geen strategische, maar levensbeschouwelijke vraagstukken.]

  3. Jaja,
    Je bedoelt dus te melden dat het jou niet verbaasd dat ik het niet snap?
    Even goede vrienden.
    Ik zoek wel een andere drinkbroeder.
    ;-)

    [sÇ: er verbaast mij weinig. maar misschien kan ik het je aan de bar van de beyerd een keer uitleggen. al dan niet met een vrolijke barman.]

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *