Toen ik gisterenavond na de vergadering van het organisatiepanel van het grote toekomstproject van GroenLinks de trein in stapte, kwam ik Renze tegen. We waren beiden doodmoe. „Voel jij je ook alsof je al een hele week gewerkt hebt?”
Omdat er de komende twee weken zoveel vrije dagen zijn, beschouwt iedereen ze als potentiële vacantieweken. Iedereen die nog iets te vergaderen heeft, heeft dat dus deze week gepland. Maandagavond kwam de Raad van Advies van het Wetenschappelijk Bureau bij ons langs om over de plannen te praten. Eenmaal in Breda aangekomen nog naar de fractievergadering gegaan, die om half tien nog steeds pas met agendapunt één bezig was.
Dinsdag dus de vergadering van het toekomstpanel en woensdag en donderdag stonden ook nog twee commissievergaderingen op de rol. In mijn agenda had ik deze week, geaccentueerd met uitroeptekens en een schedel en twee gekruiste botten, al benoemd tot ‘the Week of Hell’.
Je hebt dus de hel overleeft. Zegt dat dan iets over je perspectieven in het hiernamaals?
[sÇ: waarschijnlijk dat ik straks een extra zwaar programma krijg aangeboden.]