Het was al weer even geleden dat ik mijn goede vriend Rogier had gezien. Rogier is een nu al legendarisch figuur die, nadat hij met zijn racefiets gigantisch op zijn bakkes was gegaan en daar een gehavend smoelwerk aan had overgehouden, op de proppen kwam met de tegeltjeswijsheid ‘Aan niks raak je sneller gewender, dan eten uit een blender’.
Rogier heeft, als beroepsjongere bij de jeugdraad, de gave om dingen te zeggen waarmee hij werkelijk iedereen op de kast jaagt. Hij heeft een bewonderenswaardig relativeringsvermogen dat veel mensen node missen. Daarnaast is zijn eten ook prima te pruimen, dus het was helemaal geen straf om weer eens bij hem op bezoek te gaan.
Onlangs heeft hij een paper geschreven waaruit blijkt dat mensen organisaties als Oxfam-Novib meer vertrouwen dan de Europese politiek. Hij beschreef dat aan de hand van een casus waarbij Oxfam het eens bij het verkeerde eind had, maar de Europese politici toch onder de druk bezweken. Interessant, aangezien Paul Collier in zijn boek een soortgelijk geval beschrijft, maar dan in de Engelse politiek.
Dankbaar materiaal om te gebruiken voor het pamflet over ontwikkelingssamenwerking, waar ik mee bezig ben.
Een gebroken kaak is het einde niet, je neemt gewoon een potje Olvariet…
[sÇ: olvarit? is dat niet die babyvoeding waar stukjes glas in zitten?]