Een week na de operatie aan mijn stembanden moest ik op controle komen bij de KNO-arts. Ik nam geduldig plaats tussen een wachtkamer vol kinderen en bejaarden. Een gezonde jongeman als ik hoort daar eigenlijk niet thuis.
De KNO-arts wilde met de scope even een kijkje nemen in mijn keel. Goedemorgen, zei hij vrolijk. Met zijn rechterhand maakte hij zijn martelwerktuig alvast schoon. Ik had weinig goede herinneringen aan de voorgaande keren dat hij het cameraslangetje via mijn neus in mijn keel wilde laten zakken.
Dankzij een kapotte camera waren er maar liefst drie pogingen voor nog om een helder plaatje te krijgen van mijn stembanden. Maar het resultaat stemde tot tevredenheid. In oktober mag ik nog een keertje terugkomen. Drie keer raden: dan stopt de dokter weer zo’n camera in mijn neus.
Laat me raden: dit is ’n nieuw programmaconcept van SBS en we krijgen de beelden allemaal na de zomer in de strot geduwd?
[sÇ: ik heb nog wel een ander concept liggen. een groep mensen zit opgesloten in een huis en mag één voor één de kijkers wegstemmen.]
Misschien moet je vragen of hij het oraal in brengt, gaat je vast beter af.
[sÇ: met het risico dat ik die camera doorslik zeker?]
@ sÇ: dat zou nog eens best voor leuke beelden kunnen zorgen.
[sÇ: stelletje saddisten.]