argentinië – selcuk.nl

Een kleine twee dagen is natuurlijk veel te kort om Buenos Aires te zien. Dus haastten we ons de volgende dag uit ons hostel om het Museo Nacional de Bellas Artes te zien. En eigenlijk is voor een bezoek aan alleen dat museum twee dagen al te kort.

Maar we hadden nu eenmaal een strak schema. We moesten immers ook het graf van Evita Perron nog even bezichtigen. Voor wie dat zo één twee drie niet kan vinden op het Cementerio de la Recoleta: volg de touristen. Ook de vele bloemen die nog dagelijks bij het graf van de familie Duarte worden gelegd, zijn een goede hint.

En, gewoon omdat het zo ontzettend fout is, brachten we ook nog een kort bezoekje aan het Hard Rock Café van Buenos Aires. Waar het in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden overigens een tamelijk matte bedoening is.

Toen we die avond terugkeerden in Montevideo, wachtte ons nog het verjaardagsfeest van Oscar. Waar Sebi, Perla en ik als muzikaal trio nog een keer het publiek mochten vermaken.

Lees verder “El Tourista – zo 11 jan. 2009”

Aangezien we toch in de buurt waren, leek het ons een goed idee om een bezoekje aan Buenos Aires te brengen. De Argentijnen vinden hun hoofdstad het Parijs van Latijns Amerika, en qua allure haalt Montevideo het ook bij lange na niet bij Buenos Aires. Uruguayanen vinden Argentijnen op hun beurt maar een stelletje zelfgenoegzame dandy’s.

Het beeld werd bij aankomst meteen bevestigd door een grote gevelreclame voor plastische chirurgie. Daarop twee afbeeldingen van de Drie Gratiën van Rubens. Links het origineel, rechts waren de voluptueuze rondingen van de drie dames teruggebracht tot proporties die passen in het hedendaagse schoonheidsideaal. „Zo had Rubens ze geschilderd als ze eerst bij ons waren langs geweest”, luidde de tekst op de reclame. Plastische chirurgie is helemaal het ding in Buenos Aires.

Tot de verplichte nummertjes behoorden uiteraard het Plaza del Mayo en de prachtige Catedral Metropolitana. We werden verrast door een opname voor wat ik vermoed dat de trouwscène van een film was, die niet alleen de hele zaterdag in beslag nam, maar ook op zondag voortduurde. ‘s Avonds aten we in een restaurantje in de wijk Boca, als geboortegrond van het walhalla voor voetbalfanaten. Overigens niet voordat we er achterkwamen dat je de 65 centavos die de busreis kostte alleen met muntgeld betaald kon worden, we bij de volgende halte de bus uit werden gezet, na een wisselactie erachter kwamen dat de prijs van 65 centavos niet voor ons gezamenlijk, maar per persoon gold, we opnieuw bij de volgende halte de bus uit werden gezet en opnieuw moesten wisselen om uiteindelijk met de derde bus mee te kunnen naar Boca.

Ook leuk: ons hostel serveerde Warsteiner. Een stukje Reinheitsgebot in Latijns Amerika.
Lees verder “Buenos Aires – za 10 jan. 2009”