De vertraagde – zo 21 juni 2009

Bagel
Bagel

De Road to Tom is minder eenvoudig dan een mens denkt. Dat was in ieder geval vandaag zo. De NS had weer één van z’n befaamde knip- en knutselweekeinden.

En dus reed ik eerst per trein naar Gilze-Rijen om vervolgens per bus naar Tilburg, waar ik nog werd verTwelkomd door plaatselijk GroenLinks-fractievoorzitter Marjo Frenk, en vervolgens weer per trein door naar Eindhoven te rijden. De doorgaans 40 minuten durende reis kostte me dit maal ruim anderhalf uur. Aanvankelijk was het nog de bedoeling dat we zouden brunchen, maar dat plan werd verruild voor een late lunch. Bij Bagels & Beans Bagel & Juice. Jawel, ook in Hip hè, dat Eindhoven. Om daarna door Eindhoven te gaan slenteren en hier en daar een biertje te drinken.

De dag sloeg om in de avond. Pizza, chunky munkey en een kopje koffie of twee. Geheel tegen de planning in een trein later terug naar Breda. Via, opnieuw, de trein-bus-treinmethode.

Eenmaal thuis aangekomen twitterde Tom nog even dat ik mijn telefoon in de bus tussen Tilburg en Rijen had laten liggen en dat een aardig vrouw- of heerschap deze had achtergelaten bij Eindhoven CS. Dat was natuurlijk allemaal Tom zijn schuld. Had hij me onderweg maar niet per sms een goede reis terug moeten wensen.

Homo Patrius – wo 16 mei 2007

oprichting Dwars Eindhoven

Ik ben vader geworden. En hoewel je als vader nooit objectief kunt zijn, ben ik wel erg trots op mijn zoontje. Of dochtertje, dat is nog niet helemaal duidelijk.

Vandaag mocht ik een jongerendebat leiden in Eindhoven. Het was ter ere van de oprichting van DWARS-afdeling Eindhoven. Kennelijk had ik anderhalf jaar eerder bij het leiden van een ander debat een goede indruk achtergelaten bij de jonge GroenLinksers.

Na de speech van Landelijk DWARS-voorzitter Jesse Klaver, die bij was dat er ondanks de klimaatverandering ook nog dingen wel gewoon in de mei-maand-geboren worden, in plaats van maanden eerder, volgde het debat. Dat vanwege de niet zo vreselijk hoge opkomst meer een groepsgesprek werd, maar dat ter zijde.

En zo gebeurde het dat ik aan het eind van de avond een certificaat kreeg uitgereikt. Ik was benoemd tot pleegouder van de afdeling. Dat het kind was geboren zonder al te veel moeite mijnerzijds, is geloof ik normaal voor mannen. Maar de plicht die het certificaat met zich meebrengt ervoor te zorgen dat het kind groot en sterk wordt, is een hele verantwoording.

Ik kan niet wachten tot het op kamers gaat.