Het geld was op en Cropredy heeft dan weliswaar wel een Village shop, een pinautomaat die Europese pinpassen accepteert moet nog geïntroduceerd worden. En extra geld opnemen met de Visa lukte ook niet, dus moesten we even op en neer naar Banbury om te pinnen.
Tot mijn grote spijt hebben we daardoor een deel van het openingsoptreden van Richard Digance moeten missen. Deze zanger/gitarist/liedjesschrijver staat al drie jaar achtereen geprogrammeerd in wat ze gekscherend het godslot zijn gaan noemen: van 12.00 tot 13.00 uur. Richard eindigde zijn set met een liedje, opgedragen aan een recentelijk overleden vriend: John Jones. Jonah was jarenlang presentator op Cropredy en verdiende zijn geld daarnaast met diverse andere beroepen, waaronder stage-management en artiestenbegeleiding. Niet dat hij opvallende uitzonderlijke kwaliteiten had op die gebieden, maar, zoals Ralph McTell antwoordde op de vraag waarom hij werd begeleid door iemand die noch kon sjouwen, noch muziek kon maken: “he just makes me laugh”. Jonah werd tijdens deze editie van Cropredy veelvuldig geëerd en herdacht. Het is opnieuw een kenmerk van de hechtheid binnen de folkwereld van Engeland.
Het afsluitende optreden van Fairport Convention (drie-en-een-half uur) was geweldig. Hoewel dit de zevende keer was dat ik ze zag en het overgrote deel van hun platen (in ieder geval alles behalve een aantal collectables) inmiddels grijs gedraaid heb, blijft een Fairport-optreden iets aparts. Misschien wil ik ook wel niet al te kritisch luisteren (tuurlijk, op een gegeven moment ga je wel bepaalde trucjes ontdekken die sommige prestaties net iets minder indrukwekkender maken dan aanvankelijk), want het blijft ten slotte Fairport.
Nadat met Meet on the Ledge de laatste noten van het festival gespeeld waren, liepen we nog even rond op het festivalterrein en kwam ik nog wat vrienden van vorig jaar tegen. Terug in de tent genoten we van een laatste biertje (en volgens mij ook nog een Whisky) in het gezelschap van een wat aparte festivalganger die zich tijdelijk bij ons voegde. Dat was ook ongeveer het moment waarop ik er achter kwam dat ik die ochtend de koelkast van de auto niet goed had uitgezet. De accu was leeg en (ongelofelijk maar waar), de volgende ochtend zou ik voor het derde achtereenvolgende jaar iemand om hulp moeten vragen. Het zal er wel bij horen.
