Ooit, nog lang voordat ik geboren werd, was er een vrouw met haar man in Spanje, waar zij van een Engels man een zeer geheim en evenzeer lekker recept voor Sangria kreeg. Die vrouw werd later mijn Moeder. Vandaag was ze jarig.
Ze had haar geheime en evenzeer lekkere recept weer eens van stal gehaald en voor de hele goegemeente Sangria gebrouwen. Rond drie uur ging ik bij haar langs. Al om vier uur zat ik aan de Sangria, want de hele dag koffie is ook niets op een zaterdag.
Het was, ik schaam me dood voor een vent van 28, mijn eerste Sangria-ervaring. Ik werd Sangria-ontmaagd. Het smaakte naar meer. Wat is dat spul tering-lekker zeg. Ik heb de rest van de middag en avond flink mijn best gedaan om een groot gedeelte van de voorraad zelf soldaat te maken. Tussendoor mocht ik gelukkig blijven eten.
Het was natuurlijk ontzettend gezellig, met oma die zes keer hetzelfde verhaal vertelde. Met mijn broer en schoonzus die mij konden vertellen dat hun plant, die zij van mij voor hun verjaardag gekregen hadden het nog steeds deed (niet te veel water geven, dus dat komt bij mijn broer vast wel goed). Met alle vriendinnen van mijn moeder met wie ik als homo uiteraard bovennatuurlijk gezellige gesprekken kan hebben. En met de driepotige poes Tjits van de achterburen, die mij, nu ik niet meer bij mams thuiswoon, al weer lange tijd moet missen, maar desondanks gewoon een uur op mijn schoot kwam liggen spinnen.
O ja, moeder is 58 geworden maar ziet er nog steeds tien jaar jonger uit (hè mam?) en heeft van mij een cd van Kate en Anna McGarrigle gekregen, de moeder en tante van die heerlijke Rufus Wainwright van wie het nummer ‘Beautiful World’ zeker op mijn uitvaart gedraaid moet worden. Gefeliciteerd Ma!
