telefoon – selcuk.nl

De Vindbare – ma 31 aug. 2009

Ik had een feestje in Utrecht. Een verjaardagsfeest. Van een vriend die eertijds nog boven een café aan het Ledig Erf woonde, maar inmiddels is verhuisd naar de Plompetorengracht.

Normaal zou de gang naar zo’n feestje ellenlange voorbereiding vergen. Ooit nog met een stadsplattegrond die ik over heb gehouden aan mijn studententijd. Later met routebeschrijvingen van Google Maps en als ik die weer eens op de printer had laten liggen routebeschrijving uit de handige printmachine op het station van Utrecht.

Dat gezwalk in het donker in een slechts deels bekende stad leverde standaard omwegen op. Altijd nam ik ergens wel een verkeerde afslag of vond ik de kaart te onduidelijk. Maar dat is inmiddels allemaal verleden tijd.

Mijn nieuwe N97 met kaarten en ingebouwde GPS-ontvanger hoef ik nooit meer te laat op een feestje te zijn.

De Telefonist – di 18 aug. 2008

Ik had er lang op moeten wachten, mijn gloednieuwe Nokia N97. Vooral omdat ik perse een witte wilde hebben. Maar na een door mij geweigerde verzending met te hoge rekening geweigerd te hebben en enkele mislukte bezorgingen, kon ik het ding nu toch echt afhalen bij het postkantoor.

Een beauty. Met alles wat de moderne twee-punt-nuller kan wensen. Internet-functionaliteit, een startscherm met widgets en een uitklapbaar toetsenbord. Apple, eat your heart out, zou ik willen zeggen.

Vanaf nu altijd online, werkmail, privé-mail, Facebook en Twitter. En aangezien mijn startscherm, in combinatie met de ingebouwde GPS-module, altijd de meest actuele weerstoestand meldt van de plaats waar ik op dat moment ben, hoef ik zelfs niet meer uit het raam te kijken.

Ik ben klaar voor de toekomst. Niet communiceren is geen optie meer.

De Telecommunikater – ma 22 juni 2009

Het was niet de handigste dag om geen telefoon te hebben. Ik had het ding gisteren in de NS-bus laten liggen en nu lag hij veilig bij de klantenbalie van station Eindhoven.

Gelukkig heb ik ook een simkaartje voor de mijn UMTS-verbinding, waardoor ik een fietskoerier per sms kon inschakelen om mijn telefoon op te halen. Aangezien die koerier toevallig ook fractiegenoot is, zou ik diezelfde avond nog mijn telefoon hebben. Dat dat nog iets meer voeten in de aarde had omdat de baliemedewerkster had begrepen dat ene Tom de telefoon zou ophalen („nee, Tom is degene die de vinder ge-sms-t had om te vragen van wie de telefoon was”) heeft het welslagen van deze onderneming gelukkig niet doorslaggevend belemmerd.

Eigenlijk werkte de wereld nog behoorlijk mee met mijn verlies. De treinen hadden geen vertraging en ik was op tijd, waardoor ik niemand hoefde te bellen. Op mijn werk lag een briefje met daarop de werking van het voicemailsysteem van Vodafone, waardoor ik snel een alternatieve boodschap op mijn voice-mail kon inspreken en af en toe de nieuwe berichten kon afluisteren.

Die avond ontving ik tijdens de fractievergadering mijn telefoon terug. „Opgeladen en wel”, zei fractiegenoot en fietskoerier Piet Hein, zichtbaar glunderend om dit extra beetje service dat hij kosteloos geleverd had.

De Telecommunikater – ma 22 juni 2009