Over een ruime maand is het weer Breda Barst, het jaarlijkse popfestival van Breda dat inmiddels zijn elfde editie gaat beleven. Hoog tijd voor de decorgroep om eens bij elkaar te komen en wat ideeën uit te werken. Want om nou alleen maar decorstukken te recycleren, vonden we wat mager.
Dat zijn de momenten waarop soms heel essentiële vraagstukken naar boven komen. Bijvoorbeeld waar al die decorstukken opgeslagen moeten gaan worden. Zeker nu onze werk- en opslagruimte, een oude loods in een bedrijfspand waar één van onze vrienden anti-kraak in woont, tot verboden gebied verklaard is. Kennelijk was de verhuurder niet erg gecharmeerd van dit ‘commerciële’ gebruik van de door hem beschikbaar gestelde woonruimte. Commerciële activiteiten in een bedrijfspand, het moet ook niet gekker worden.
‘Waarom moeten we het eigenlijk persé bewaren?’ gooide ik de knuppel maar eens in het hoenderhok. Moeten we werkelijk elk jaar alles steeds maar terug laten komen. Het was een gewaagde stelling: ik wilde toch niet serieus voorstellen dat we alles elk jaar weg zouden gooien? Nou niet alles, maar onze bewaardrift staat de creativiteit nogal ‘s in de weg, heb ik het idee. Wat we nu doen heeft iets weg van kliekjesdecor.
Joris stelde een compromis voor: hij zou zich storten op de decorstukken die bewaard moesten blijven, dan kon ik wel werken aan het wegwerpdecor. Ik kon er niet om lachen.
