Traditiegetrouw is de nieuwjaarsborrel van de Bredase afdeling van GroenLinks hekkensluiter in een serie van recepties en borrels die de maand januari zo kenmerkt. Het is ook één van de leukste recepties. Dat komt vooral omdat na een overdaad van recepties aan het begin van de maand de mensen tegen het einde van januari wel weer toe zijn aan een nieuwjaarsborrel.
Het voornaamste bezwaar tegen nieuwjaarsborrels is doorgaans de timing. Ofwel zijn het leuke borrels, maar worden ze ’s middags gegeven, waardoor de gezelligheid na enkele uren uiteenvalt omdat iedereen om zes uur aan de croma moet zitten. Ofwel zijn het saaie borrels die om acht uur beginnen en waar je moet goed fatsoen toch wel een uur of twee moet blijven, daarmee de rest van je avond nutteloos latend.
Onze borrel behoorde tot de eerste categorie. Gelukkig bleven er genoeg mensen hangen. We mochten zelfs een pizzaatje laten komen. Thuisgekomen rook ik dus weer flink naar café: verschaald bier en peuken. En naar vier soorten kaas natuurlijk.
