„If you can’t take the heat, get out of the kitchen.” Ik moest eraan denken toen het AD vrijdag opende met de kop ‘Balkenende is kritiek beu’. Laat ik zelf ook eens kritisch zijn. Op het fractievoorzittersoverleg in Breda wel te verstaan.
Het fractievoorzittersoverleg is een overleg dat zo’n acht à tien keer per jaar bijeenkomt om zaken te bespreken die ofwel met het functioneren van de raad te maken hebben. Vroeger was het een soort huishoudelijk overleg. Nu heeft het af en toe ook wat weg van een presidium. De acht fractievoorzitters, met soms een enkele plaatsvervanger, die onder voorzitterschap van de burgemeester, procesafspraken maken.
Het zou, gezien het gezelschap, een verheffende bijeenkomst moeten zijn. Het tegendeel is echter waar. In plaats van een ordentelijke, nette vergadering is het fractievoorzittersoverleg meestentijds een meer dan chaotische bijeenkomst. De fractievoorzitters lijken wel haantjes (m/v). Er wordt veel gezegd, maar slecht naar elkaar geluisterd. Sommigen denken dat hun mening meer gewicht krijgt wanneer ze haar maar luid genoeg verkondigen of vaak genoeg herhalen. Niet zelden praten er twee, drie mensen door elkaar heen en mensen in de rede vallen is eerder regel dan uitzondering. Het fractievoorzittersoverleg lijkt nog het meeste op een kleuterklas tijdens een schoolreisje. Met dat verschil dat in het laatste geval een leraar de meute meestal nog een beetje in bedwang kan houden.
Het is maar goed dat de plaatselijke pers tegenwoordig niet meer bij het fractievoorzittersoverleg aanwezig is. Ik zie de beschamende columns al voor me waarin het gedrag van de zogenaamde gezagdragers pijnlijk blootgelegd wordt. Die ene bijvoorbeeld die, om zijn eigen mening maar te verkondigen, steeds antwoord geeft op vragen die niet gesteld zijn. Of die twee die overal doorheen praten, en nog het liefst nog door de burgemeester annex voorzitter. Of die ene die al een mening heeft voordat een kwestie goed en wel verteld is.
Ik kan me niet voorstellen dat de burgemeester blij is met de wijze waarop wordt overlegd met elkaar. Een informele sfeer past bij het fractievoorzittersoverleg, maar elkaar uit laten praten en op je beurt wachten zijn toch fatsoensnormen die ook buiten een strakgeleide vergadering geldig zijn. Ik vind de omgangsvormen het niveau van fractievoorzitters in ieder geval onwaardig en zit steeds vaker lusteloos op mijn stoel na te denken waar het toch heen moet met de wereld. Inderdaad, ook niet het meest wenselijke gedrag tijdens een vergadering. Maar je moet wat als je moet wachten met je eigen opmerkingen totdat de rest klaar is met door elkaar heen kleppen.
Ze zullen straks wel boos zijn dat ik dit geschreven heb. Och, if you can’t take the heat…
Je verhaal doet me denken aan een bekende van me die een vergaderingstraining bureau heeft. Hij is zelf echter altijd degene die vergaderingen verstoord en alle theorie die hij zelf zo goed lijkt te kennen niet kan toepassen…
Maar goed, bij een timmerman thuis hangen de deuren ook scheef.
[sÇ: ik zit zelf ook nog steeds te worstelen als ik mijn verhaal nog verder wil inkorten.]
what’s new?
[sÇ: wel, nu je het zo stelt, niets eigenlijk.]