Het valt me weer zwaar de laatste tijd, het politieke werk. Het viel collega-raadslid en PvdA-fractievoorzitter Henk Haarhuis ook zwaar. Zo zwaar dat hij zijn functie heeft neergelegd. Na negen jaar heeft de PvdA-fractie een nieuwe voorman nodig.
Nu was ik dat laatste niet van plan. Sterker nog, ik weet dat ik elk jaar rond deze tijd redelijk tabak heb van het raadswerk. De laatste cyclus voor het zomerreces is er één van de laatste loodjes. Om vervolgens in de derde of vierde week van het zomerreces het politieke werk al weer te missen en uit te kijken naar het nieuwe seizoen.
Twee dingen maken mijn politieke lusteloosheid deze keer echter iets zwaarmoediger dan anders. Dat is enerzijds dat ik een heleboel dingen nu al voor het zevende jaar voorbij zie komen en dat is vaak toch net iets minder spannend dan als je het voor het eerst meemaakt. De tweede reden is het fractievoorzittersschap en onze deelname aan het college. Dat is enerzijds allemaal relatief nieuw en dus uitdagend, maar de tijdsinvestering en, god betere, de verantwoordelijkheid drukt op momenten ook zwaar. En aangezien een collegedeelname van GroenLinks in het Bredase zonder precedent is, buiten een zeer kortstondige, vijf maanden durende flirt met het pluche in 1994, heb ik ook geen referentie waaraan ik ons handelen kan toetsen. Van de leden komt zowel kritiek als bijval over de wijze waarop de fractie en de wethouder opereren. De reacties uit de stad zijn ook verdeeld.
Onwillekeurig denk ik aan Henk, de PvdA-fractievoorzitter die de werkdruk en de verantwoordelijkheid van het leiden van zijn 11 koppen tellende fractie, in combinatie met zijn baan, te veel vond worden. Het is ergens een mooi moment om een stap terug te doen. Nog ruim anderhalf jaar tot aan de volgende verkiezingen, dus zijn opvolger heeft de tijd zich goed in te werken. Ikzelf baal ervan dat ik hem als collega fractievoorzitter kwijt raak. Niet dat we het altijd roerend met elkaar eens waren of dezelfde politieke stijl hadden -ik vond Henk als fractievoorzitter vaak iets te voorzichtig- maar als collega-fractievoorzitter en coalitiepartner had ik de rit graag met hem afgemaakt. Het heeft niet zo moeten zijn.
Je bent toch geen verwoede pogingen aan het doen om je blog up-to-date te krijgen, he?
[sÇ: shit… betrapt.]
drie banen en ’n (bijna) up-to-date weblog, bravo!
[sÇ: nu de wereldvrede nog en we zijn klaar.]