Het weer op Werchter was wisselend. Op vrijdag een prachtig zonnige dag, de zaterdag was wisselvallig en geregeld moesten de regenponcho’s aan, en vervolgens vrij snel ook weer uit.
Dag twee van Werchter begon na het opstaan per ommegaande met een biertje en daarna een ontbijtje met gebakken ei. De eerste band van die dag was het verrassend goede ‘The Black Box Revelation’. De dag eindigde met ons, zatte ‘ollanders die het niet konden laten tussen de nummers van Neil Young door telkens maar weer ‘Opa! Opa! Opa!’ te scanderen.
Dag drie was, ondanks de festivaldip die ik aan het eind van de middag eventjes had, eigenlijk een toppertje. Jammer dat ik zo’n beetje de enige was die MGMT wilde horen, terwijl de rest te druk bezig was met een handdynamo zijn telefoon op te laden. Een naast zeer luidruchtige ook behoorlijk futiele bezigheid, aangezien twintig minuten laden ongeveer voldoende is voor het versturen van één sms’je.
Met de Editors en Kings of Leon stiekem een geweldige middag en een prachtig begin van de avond met het sprookjesachtige Sigur Rós. Om vervolgens af te sluiten met een weliswaar helemaal uitgedachte en ingestudeerde, maar daarom niet minder goede show van Radiohead.
Nog even twijfelden we gedurende de dag over de plaats in mijn gezicht waar ik mijn piercing moest laten zetten. Als basisdemocraat ben ik van mening dat je dergelijke beslissingen in gezamenlijkheid moet nemen. We konden het echter niet met elkaar eens worden, waarmee het drieste plan al weer snel in de vergetelheid raakte.
Maar hij gaat er wel komen, de pin of ring?
[sÇ: je weet maar nooit. het leven is fluïde.]
Misschien is het mijn dirty mind, maar het lijkt er verdacht veel op dat er iemand onder het drumstel tussen ’s mans benen zit…
[sÇ: dan had het 120.000 koppen tellend publiek vast anders gereageerd.]
ah! Neul Young! De opa die tenminste kn rocken zoals anderen dat niet kunnen. Sigur ros en radiohead waren orgastisch. En dan heb je blijkbaar Beth Dito van Gossip gemist die de longen uit haar gigantische lijf zong.
Oh wat hou ik toch van Werchter.
[sÇ: alleen jammer van het toenemend aantal ‘ollanders.]