Hoe krijg je de de voorzitters van de JOVD, JS en JD aan het spijkerpoepen? Door ze uit te nodigen op een DWARS-congres.
Maar behalve dit wat gênante moment, waar ondanks heftig verzet ook ik aan moest geloven („wie te oud is om te spijkerpoepen is te oud voor DWARS”, was uiteindelijk het winnende argument) konden ze de fles wijn dan wel weer waarderen. Ze waren uitgenodigd voor een debat over, met name, dierenrechten. Waarbij iedereen het idee om gedetineerden in te zetten voor experimenten in plaats van proefdieren geloof ik toch wel afwees, ook als het op basis van vrijwilligheid is. Gelukkig.
Overigens zijn er twee mensen gestoken door de hardnekkige wespen die gedurende het weekeinde het DWARS-kamp bezochten. Daarvan heeft het er minstens één, de wesp die mij in mijn nek stak, overleefd. Waarvoor het overigens wel nodig was om het beestje eerst een minuut te laten bungelen en vervolgens er voorzichtig af te laten tikken.
Het eindigde onder een blauwe hemel in de warme zomerzon, deze laatste dag van augustus. Bart pakte nog eenmaal de gitaar. Uit volle borst en geheel tweestemmig volgde Breakfast at Tiffany’s.
Zijn gedetineerden, in het kader van de voedselketen, misschien ook om op te eten?
[sÇ: wel eens een gedetineerde op?]