Wat doe je als je weet dat iets het maximaal haalbare is, maar je eigenlijk toch niet tevreden bent. Dat was voor mij de centrale vraag met betrekking tot het nieuwe GroenLinks beginselprogramma. En ik mocht er gisteren in Utrecht over debatteren met Jesse Klaver (enthousiast) en Bart Snels (schrijver).
Als het gaat om de dagelijkse politiek ben ik iemand die realist genoeg is om tevreden te zijn met het maximaal haalbare. Maar een beginselprogramma is een ideologisch document. En dat had wat mij betreft wel wat meer mogen sprankelen. Het oorspronkelijke programma, met al zijn tekortkomingen, had dat meer.
Daarnaast behoort het oude beginselprogramma inmiddels tot de overlevering van de partij. Het is welhaast een historisch stuk, een onderdeel van onze groenlinkse geschiedenis. En vanuit het idee van duurzaamheid vind ik eigenlijk dat je niet persé iets nieuws nodig hebt als het oude nog prima werkbaar is.
