Eén van de grootste ergernissen van de organisatie van Breda Barst zijn al die leveranciers die tijdens de opbouw van het festival dan wel over het gras rijden, dan wel de paden een uur blokkeren zodat anderen over het gras rijden of wel één van de sierlijke lantaarnpalen in het park omver rijden.
Op vrijdag was het het IJsboerke, dat zonder overdrijven zo’n drie kwartier zijn wagen midden op het pad had staan maar zelf in geen velden of wegen te bekennen was. En ik stond daar natuurlijk achter. Ik kon met de bakwagen niet voor of achteruit en als lid van de organisatie kon ik het natuurlijk niet maken om over het gazon te rijden.
Tot ik een gaatje vond. Via een omweg, een zijpaadje, een doorsteek en een halve cirkel over weer een ander wandelpad kon ik na een veel te lange en niet binnen het schema passende vertraging op de plaats van bestemming komen.
Daarbij in mij ongeduld met de punt van de bakwagen de in een sierlijke boog over het bad hangende lantaarnpaal rakend.
Voor het eerst in de 11 edities van Breda Barst in park Valkenberg is er een lantaarnpaal gesneuveld door toedoen van de organisatie zelf. Dat die twijfelachtige eer nu net op mijn naam moet staan.
