Ik hoef niet zo heel veel te zeggen over Afghanistan. Alles wat er over de voorgestelde missie in Kunduz en de stellingname van GroenLinks is te zeggen, heet de afgelopen dagen op enigerlei wijze de revue al wel gepasseerd. Soms zinvolle analyses van voor- en tegenstanders, soms een diarree van halve verwensingen.
Mijn reden om lid te worden van GroenLinks was destijds primair ingegeven vanuit een enorme bezorgdheid om het milieu en het weigeren te accepteren dat de welvaart en de macht in de wereld fundamenteel onrechtvaardig is verdeeld. De wereld is een global village en wat er in Cairo, New York of Kandahar gebeurt is, zeker voor de westerse mens, net zo dichtbij als de gebeurtenissen twee dorpen verderop. Nederland heeft een internationale verantwoordelijkheid, voor vrede, voor veiligheid, voor vrijheid. Ook in Afghanistan.
Voor de helderheid: ik was één van de eerste, die op zaterdag 20 oktober 2001, met slechts een kleine duizend anderen, demonstreerde tegen de nieuwe oorlog in Afghanistan. Het was de verkeerde oorlog, met de verkeerde middelen, om de verkeerde reden. Het doel was niet om decennialang voortdurende onderdrukking te beëindigen, doel was het oppakken van een misdadige organisatie in een ongeorganiseerd land. Voor de duidelijkheid: Bin Laden loopt nog steeds ergens rond.
Gelukkig heeft die nieuwe oorlog er wel toe geleid dat de Taliban als regering is verdreven. En dat de situatie voor miljoenen Afghaanse vrouwen en meisjes mondjesmaat verbeterd is. Tegelijk is het volkomen helder dat de situatie in Afghanistan nog lang niet zo stabiel is dat het land zonder internationale bemoeienis verder kan, dan zou het land immers binnen de kortste keren afglijden naar een nieuwe dictatuur van radicaal islamitische oppressie of, wellicht nog erger, een permanente oorlogssituatie. Niet de omgeving die je 33 miljoen Afghanen toewenst. Niets doen is geen optie.
De internationale gemeenschap heeft een verantwoordelijkheid, en Nederland dus ook. Bijvoorbeeld met de opleiding van politiepersoneel. Dat, want zo is de situatie, af en toe inderdaad in bijna para-militaire acties verzeild zal raken. Kunduz is nu eenmaal geen Delfzijl. En de Tweede Kamerfractie heeft een juiste keuze gemaakt. Een juiste keuze door, in tegenstelling tot PvdA en de SP, niet categorisch elke politiemissie op voorhand af te wijzen. Een juiste keuze door duidelijk te maken aan welke voorwaarden een missie moet voldoen, wil deze de steun van GroenLinks krijgen. En een juiste keuze door open te staan voor toezeggingen van het kabinet en een eigenstandige afweging te maken. Een afweging die niet werd beïnvloed door eendimensionale dogma’s, publieke druk of electorale belangen. Daar is de dagelijkse situatie van miljoenen Afghanen te belangrijk voor.
Ik benijd de Tweede Kamerleden van GroenLinks niet, die de afgelopen dagen en weken moeilijke afwegingen hebben moeten maken en door sommigen uit de achterban tamelijk aanmatigend of zelfs onheus werden bejegend. Aan mijn collega partijleden heb ik slechts één overweging. Ons verkiezingsprogramma leest:
„Nederland laat Afghanistan niet in de steek. De opbouw van een democratische, veilige rechtsstaat heeft er prioriteit. Dat vereist grotere inspanningen voor corruptiebestrijding, versterking van bestuur, rechtspraak, civiele organisaties en de positie van vrouwen, alsmede onderhandelingen met gematigde Taliban. Nederland draagt meer politietrainers bij aan de EU-opleidingsmissie. Ons land steunt geen offensieve militaire operaties.” Aan een ieder die overweegt op het congres, komende zaterdag, een motie van afkeuring of wantrouwen in te dienen of te steunen: wat is nu precies het grote verschil tussen programmapunt 27 uit het verkiezingsprogramma van GroenLinks en de missie die nu op stapel staat en is dat verschil zo groot dat dit de kloof rechtvaardigt tussen een vorig jaar vrijwel unaniem aangenomen verkiezingsprogramma en een nu dreigende motie van afkeuring?
Één verschil is dat we nu beter ingelicht zijn over de daar aanwezige bevolkingsgroepen, verbonden aan scheve, corrupte machtsstructuren. Hoe kun je nou politieagenten opleiden die vanuit hun achtergrond of etniciteit hun macht zullen uitoefenen? Lijdt je Tadzjieken op dan is het aannemelijk dat deze na 2014, of iig na de terugtrekking van de ISAF troepen, in een keiharde strijd verzanden met de Taliban, die zich vanuit het noorden (oa Kunduz) opmaakt voor de herovering. De bevolking zal opnieuw zwaar gaan lijden. Ga je Parthanen opleiden, die daar de meerderheid vormen, dan zullen deze agenten waarschijnlijk direct overlopen naar de Taliban, voorzien van prachtige wapens en kennis.
Kleine opgezette hulp- en wederopbouw projecten door onafhankelijke hulporganisatie hebben meer succes, dat is bewezen. Deze kunnen zonder militaire ondersteuning redelijk veilig opereren, ook in vijandelijk gebied. Het gebeurt zelden dat deze projecten worden gedwarsboomd of bedreigt worden door de Taliban. Deze organisaties zetten zich dan ook in voor enkel de bevolking, voor verbetering van infrastructuur, zorg enz. Als de landbouw en economie weer opgebouwd kan worden, kan de bevolking onafhankelijker worden van de opiumteelt en (betaalde) oorlogvoering van de warlords. Als deze basis gelegd is kun je pas een stapje voor stapje een rechtssysteem invoeren en meer democratie toelaten, denk ik.
[sÇ: human security is van vitaal belang bij het succesvol kunnen opbouwen van een land. de projecten die jij noemt zijn net zo belangrijk, maar hebben geen zin zonder het gelijktijdig opbouwen van ordehandhaving, rechtspraak en daarmee veiligheid. in de eerste alinea zeg je dat er het afgelopen jaar nieuwe informatie is bijgekomen. ik betwijfel dat. ik denk dat onze specialisten ook een jaar geleden al op de hoogte waren van de risico’s. dat betekent dat een trainingsmissie bedachtzaam moet worden aangepakt, niet dat er niets gedaan moet worden. de tweede kamerfractie is van oordeel dat met de toezeggingen en tegemoetkomingen van de kant van het kabinet dit in voldoende mate gewaarborgd is.]
“En dat de situatie voor miljoenen Afghaanse vrouwen en meisjes mondjesmaat verbeterd is.” = niet waar. Het zijn propagandapraatjes van Balkenende om linkse partijen te lijmen. Vraag het maar aan RAWA (Revolutionary Association of Women in Afghanistan). Zij streden al tegen de Taliban en voor vrouwenrechten, jaren voordat de NAVO ontdekte dat vrouwen onderdrukt werden. RAWA rapporteert dat het leven van vrouwen juist slechter is geworden door de NAVO-inval.
[sÇ: volgens human rights watch is de situatie kritiek, maar is er ook sprake van beperkte vooruitgang. Vandaar ‘mondjesmaat’. En datzelfde human rights watch zegt ook dat de situatie verder kan verbeteren door politie en juridische instanties beter op te leiden om ook onderdrukking van vrouwen aan te pakken.]
Het is al ooit goedgekeurd voor het programma en dus had iedereen toen maar moeten reageren. Klinkt een beetje als de Vogons van the hitchhikers guide.
“Een juiste keuze door (..) niet categorisch elke politiemissie op voorhand af te wijzen.”
Op basis van mijn herinneringen stemt GroenLinks altijd in met een politie/militaire missie. Enige uitzondering was Irak, nadat de achterban de fractie fel gecorrigeerd had voor Afganistan pt 1. Het lijkt erop dat de achterban nu weer hetzelfde trucje moet uitvoeren.
[sÇ: het verkiezingsprogramma is nog geen jaar oud. dit programmapunt is toen gewoon aangenomen. de fractie heeft dus volgens de toen niet omstreden congresuitspraak gehandeld, dat is mijn punt.]
Eens met de strekking van je blog. De missie moest er komen. De vorm en de manier waarop daar kun je over strijden. Dat gebeurt momenteel dan ook behoorlijk.
Uit de garanties vind ik eigenlijk het 18 weken opleidingstraject een farce. In 18 weken leer je mensen niet lezen en schrijven, mensenrechten, recht, marcheren en schieten. Dat kan niet. De politiemacht maakt daarnaast geen onderdeel uit van de EUPOL missie (3 jaar opleiding) maar van de NAVO missie. De NAVO missie is primair om militaren te ondersteunen.
De fractie heeft met dit zwaar beladen onderwerp de achterban gemeden. De basis van dialoog en discussie in de partij is daarmee geen eer aan gedaan. Dat betreur ik. De overwegingen die de fractie heeft gemaakt zijn moeilijk en eervol. Ik heb alle respect voor de overwegingen en ik heb er het volste vertrouwen in dat zij dat op een verantwoordelijke en integere manier hebben gedaan.
[sÇ: de 18 weken is heel wat meer dan de aanvankelijke bedoeling. dat is de winst van groenlinks. en natuurlijk is het geen volwaardige opleiding zoals we die bijvoorbeeld in nederland kennen. maar tegelijk ook heel wat meer dan wat er nu is op gebied van training. dat is immers nagenoeg niets. de vraag is wanneer een opleidingsmissie een meerwaarde heeft. dat heeft deze m.i. duidelijk aantoonbaar. niets doen is geen optie.]
Enigszins off topic, maar volgens mij is het al een prestatie als je Nederlandse agenten in 18 weken dat allemaal in hun eigen taal kunt bijbrengen.
[sÇ: afghanistan, dat is geen nederland.]