Met een motie van afkeuring tegen de fractie en een motie tegen de trainingsmissie in Afghanistan leek het congres een clash te worden tegen voor- en tegenstanders van de steun die de Tweede Kamerfractie had uitgesproken voor een missie om in Afghanistan politiemensen op te leiden.
Die clash bleek uiteindelijk mee te vallen. Bij de uiteindelijke stemming werd de motie van afkeuring door driekwart (75,2 procent) van de aanwezigen verworpen. Ook was ruim tweederde van het congres (69,8 procent) niet tegen de voorgenomen opleidingsmissie in Kunduz. Wel, en dat is ook van belang, vond iets meer dan de helft ( 52,6 procent) dat er in aanloop naar het besluit beter gecommuniceerd had moeten worden met de leden over de afwegingen van de fractie.
Nog belangrijker is echter dat de sfeer tussen voor- en tegenstanders over het algemeen respectvol was. Slechts één maal vloog één van de tegenstanders uit de bocht door te beweren dat de Tweede Kamerfractie lak had aan de mening van de leden. Iets dat door het congres direct werd beantwoord met een subtiel boe-geroep. In de foyer van de congreslocatie was dan ook geen enkele sprake van kilheid of conflict.
Desondanks is een missie, zelfs een opbouwmissie als deze, een teer onderwerp bij GroenLinks. Dat blijkt aan het aantal opzeggingen, zo’n 750. Dat is pijnlijk. Voor een aantal principiële pacifisten blijkt ook een opleidingsmissie als deze onverteerbaar. Tegelijk heeft de partij, dankzij de gewetensvolle en zuivere, niet opportunistische houding van de Tweede Kamerfractie, er 650 nieuwe leden bij gekregen. En ook dat is een signaal. De nieuwe politiek van Jolande Sap, die zich niet heeft laten leiden door electorale motieven, wordt gewaardeerd. Een opstelling waarbij ingenomen standpunten niet worden bepaald door of je nu oppositie of coalitie bent, maar een opstelling die zich laat leiden door inhoudelijke argumenten. Bipartisanship, noemen ze dat in de Verenigde Staten van Amerika. Depolarisatie, is de Nederlandse tegenhanger van deze constructieve politiek.
Zelf heb ik nog een bijdrage geleverd aan de steun voor de Tweede kamerfractie. Hij is te zien in de videocompilatie (op 5’05”). De volledige tekst staat hieronder.
Vrienden,
Eerst was er ons verkiezingsprogramma, waarin staat: ‘Wij laten Afghanistan niet in de steek’.
Vervolgens kwam de motie van Mariko Peters en Alexander Pechthold. Met als strekking: ‘wij laten Afghanistan niet in de steek’.
En daarna kwam het kabinet met een voorstel voor een politiemissie. En dat was niet onze missie.
En toen heeft Jolande gedaan wat politici doen, wat idealistische politici doen.
Eisen stellen, garanties vragen, onderhandelen.
Onderhandelen totdat het een missie werd die wel bij ons past. Want wij laten Afghanistan niet in de steek.
Ik weet dat het een moeilijke afweging geweest moet zijn. Voor iedereen, zeker ook voor de tweede kamerfractie. Maar het is een zuivere afweging geweest. Integer, gewetensvol. Met het hoofd opgeheven. En de rug recht.
Jolande, Respect!
Maar toch, dat “respect Jolande”, dat was wel wat klef. Hoe goed je het ook verder zei.
[sÇ: het was gemeend. niet meer, niet minder.]
Wat je zei was helemaal niet klef. Complimenten geven of bijvoorbeeld iemand zeggen dat ‘ie iets goed heeft gedaan is vaak iets wat mensen als klef beschouwen of als overdreven. En dat staat los van het feit dat ik het ook nog eens helemaal met je eens ben ;-)
[sÇ: iiieeuw. wat ben je klef. :-p ]
Yup, maar idd wel goede betoog wat betreft de helder formulering van de argumenten vóór de missie. Blijft natuurlijk een afweging: ga je erheen om de puinhoop die het Westen er heeft aangericht op te ruimen, of blijf je thuis omdat geüniformeerd volk in beginsel niets heeft te zoeken buiten de landsgrenzen.
[sÇ: het feit dat ‘het westen’ (ik reken rusland er voor het gemak maar even bij) mede verantwoordelijk is voor een tamelijke puinhoop is geen argument om er nu maar je handen vanaf te trekken. en nee, geüniformeerd personeel hoort niet binnen de landsgrenzen thuis wanneer er elders bevolking te beschermen valt. hadden we dat besef in, pak ‘m beet ruanda maar gehad.]
goeD betoog…
[sÇ: ik wilde er niet over beginnen.]
Maar ja, als je dan consequent wil zijn, moet je wel overal waar instabiliteit en dictatuur heerst troepen sturen, ook als er niet voor naar schatting 1 biljoen (= 1000 miljard) dollar aan zeldzame aardmetalen in de grond zitten. En dan kan je het onderwijs wel afschaffen (en dat beetje sociale zekerheid dat er nog is). En het zou wel hypocriet zijn, aangezien we hier wat democratisering betreft ook nog een laaaange weg te gaan hebben. Om over duurzaamheid (hergebruik van zeldzeme aardmetalen, bijvoorbeeld) en een fair monetair systeem nog maar te zwijgen.
[sÇ: de dure plicht van de internationale gemeenschap is om onevenredige onderdrukking en instabiliteit overal te voorkomen. daarom, bijvoorbeeld, zijn er ooit ook nederlandse troepen naar bijvoorbeeld het voormalige congo gestuurd. ongeacht de aanwezigheid van. en ja, dat is ook van belang als er in het eigen land tegelijk ook nog zaken zijn te verbeteren. alsof de afrikaanse unie nergens troepen heen stuurt ter bevordering van de stabiliteit van het continent. dat heeft niets te maken met het in jouw ogen kennelijk nog onvolgroeide democratische systeem hier.]
Ik wil niet heel vervelend zijn, maar zo denk ik erover, in ieder geval.
[sÇ: no worries. probeer het in het vervolg alleen wel in één comment te zetten.]
Waarom noem je het een “opbouw”missie? Omdat er een politiemacht wordt “opgebouwd” rond de corrupte dictator Karzai, een NAVO-marionet?
[sÇ: Omdat er de allereerste beginnen van een politemacht en rechtstaat wordt opgebouwd voor mensen die ontzettend veel behoefte hebben aan veiligheid.]
Je bedoelt zoals het Westen ook de politiemacht rond Mubarak heeft gefinancierd en bewapend? Omdat Egyptenaren ontzettend veel behoefte hebben aan veiligheid?
[sÇ: als je verkiest alles in kolonialistische termen te vertalen, loopt de inhoudelijke discussie al snel spaak, vrees ik.]
Politie is er om de zittende macht te beschermen tegen de bevolking, en niet de bevolking tegen de zittende macht. Zowel in Egypte als in Afghanistan is er een wreed corrupt regime aan de macht, gesteund en bewapend door Westerse machten.
De vergelijking is helder, maar jij probeert de discussie te ontwijken en er niet inhoudelijk op in te gaan.
[sÇ: de opleidingsmissie is er ten behoeve van de opbouw van een civiele politiemacht en, in het verlengde, een fatsoenlijke rechtsstructuur. dat is ter bescherming van afghaanse burgers. samenlevingsopbouw begint bij human security. de vergelijking gaat mank. de egyptische situatie dateert sinds de dertig jaar geleden door sadat ingevoerde noodwet. lees ook Een Alternatieve Strategie voor Afghanistan]
Je kunt wapperen met een GroenLinks-fractie-documentje, maar het moet natuurlijk gaan om wat de Afghanen zelf willen. (gewone leden vinden dat belangrijker dan Jolandes huwelijk met D66)
Dus, drie maal raden wat het betekent dat NAVO-dictator Karzai steeds zwakker en minder populair wordt en het verzet tegen hem steeds populairder en groter.
[sÇ: als het gaat om de realiteit ‘on the ground’ denk ik dat mariko peters dit beter kan inschatten dan wat jij ‘de gewone leden’ noemt. jammer dat je haar oplossingsrichting afdoet als een ‘fractie-documentje’. helder dat karzai minder populair wordt, maar daarmee is de veiligheidsbehoefte van de afghanen niet ineens verdwenen. discussie gesloten.]
Dat deed je leuk, ook dat respect op het einde. Speechen met emotie is mooi. Toch is het niet zo alsof ’tegenstanders’ Afghanistan ‘dus’ in de steek (willen) laten. Het is zeker een zuivere afweging geweest van de Tweede Kamer fractie, daar twijfel ik geen moment over. Maar het is even legitiem om te vragen of dit inderdaad wel onze missie is geworden als het is om te besluiten dat dat zo is. Het is hoe dan ook een NAVO-missie, in een onveilig en onveiliger geworden gebied. En het kan met goed fatsoen een tikkeltje naïef genoemd worden, die ’18 weken’ inclusief lezen en schrijven.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij met de moties die zijn verworpen en zijn aangenomen: Treurnis, ja. Vertrouwen, ja. Eenheid, JA. Respect, ja, Waakzaamheid, absoluut. Maar ik maak bezwaar tegen de suggestie dat tegenstanders de Afghanen in de steek (willen) laten en zich daarmee tegen ons eigen verkiezingsprogramma hebben gekeerd. Je kunt er in redelijkheid over twisten of dit wel Onze Missie is.
Voorstanders zijn niet moreel zuiverder dan tegenstanders.
Tegenstanders zijn niet moreel zuiverder dan voorstanders.
Ik schaar me achter de uitspraak: “Dezelfde idealen, andere conclusie” (@Ineke Van Gent) Dat miste en mis ik enigszins in jouw visie.
[sÇ: dat lijkt me evident. ik heb ook nergens proberen te beweren dat mensen die tegen de missie pleitten dat niet zouden zijn, ik hoopte dat dat duidelijk was. het blijft voor iedereen een moeilijke afweging, deze missie. daarbij volg ik de tweede kamer in het idee dat de argumenten voor uiteindelijk doorslaggevend zijn.]