De voorvechter – za 20 juni 2009

Anti-kraakflats aan de Nieuwe inslag. foto: René Schotanus/BN/DeStem
Anti-kraakflats aan de Nieuwe inslag. foto: René Schotanus/BN/DeStem

Via een verontruste mail van één van de bewoners van de appartementen aan de Nieuwe Inslag kwam me deze week ter ore dat er binnen twee weken 50 studenten uit hun huis geplaatst worden. Dat soort berichten triggert mijn rechtvaardigheidsgevoel, dan klim ik in de pen.

Wat is de situatie: het appartementencomplex van Wonen Breburg wordt via het bedrijf FMT vastgoed via anti-kraak aan tientallen studenten verhuurd. Deze week is aan de bewoners van 25 woningen, het gaat dan om 50 studenten, medegedeeld dat zij binnen twee weken het pand moeten verlaten. Wrang, aangezien een aantal studenten pas net een week eerder de sleutel had gekregen. Wrang, maar op zich niet illegaal. Of, zoals één van de studenten omschreef „opmerkelijk is ook, dat de geselecteerde huizen nagenoeg allemaal net helemaal zijn opgeknapt door deze studenten. Sommige hebben bij wijze van spreken de kwasten nog in de emmer staan”.

Wat de situatie tamelijk onfatsoenlijk maakt, is dat de studenten niet hun woning worden uitgezet om eventuele renovatie- of sloopplannen voor deze flats te kunnen realiseren, maar dat de studenten moeten plaatsmaken voor internationale studenten die met ingang van het nieuwe studiejaar door de NHTV worden gehuisvest. Met andere woorden: de zittende studenten – nota bene voor een deel ook studerend aan de NHTV – worden uit huis geplaatst om andere, internationale studenten van woonruimte te voorzien. Dat er in de huisvesting van deze internationale studenten moet worden voorzien, is volstrekt logisch, maar dat dit ten koste gaat van andere studenten vind ik ronduit onverteerbaar.

Uit dit voorbeeld blijkt maar weer hoe rechteloos anti-kraakhuurders zijn. Vele studenten zijn in Breda echter aangewezen op deze vorm van wonen vanwege het gebrek aan studentenwoningen. Een constatering die ik anderhalf jaar geleden bij de behandeling van de Woonvisie ook al deed, maar welke toen met kracht door de wethouder werd ontkend. Het doet onze fractie ook vrezen voor de situatie in september, wanneer het nieuwe studiejaar begint en er veel nieuwe studenten ook op zoek zijn naar een woonruimte in de stad.

Wat ook pijnlijk duidelijk wordt is dat er voor de huisvesting van internationale studenten kennelijk geen structurele oplossing is te bedenken. Het is dan echter te makkelijk om ter elfder ure op deze wijze huisvesting voor deze groep te forceren. De NHTV had al maanden eerder kunnen weten dat deze groep gehuisvest moest gaan worden en had ook al maanden eerder de huidige oplossing met Wonen Breburg en/of FMT kunnen bedenken. Dan was het niet nodig geweest studenten midden in hun tentamenperiode op straat te zetten.

Hoewel de gemeente in eerste instantie geen partij is bij deze onverkwikkelijke gang van zaken, kan de gemeente wel haar regierol stevig ter hand nemen en met Wonen Breburg en de NHTV rond de tafel gaan zitten om te komen tot een andere oplossing voor de huisvesting van de internationale studenten, dan wel per direct in nieuwe woonruimte te voorzien voor de huidige groep uit huis geplaatsten. Daarnaast moet versneld in voldoende studentenhuisvesting worden voorzien, zeker aangezien veel studenten vanwege  de economische crisis waarschijnlijk langer zullen doorstuderen om hun arbeidsmarktpositie te verbeteren.

Wil Breda de studentenstad zijn die zij wil zijn, is Breda dat aan zichzelf verplicht.

Kadernota – 17 juni 2004

Weer een ouderwets drukke donderdag. Voor de laatste keer voor de zomer moest ik de hele dag in Tilburg zijn om ‘mijn studenten’ te begeleiden. Aansluitend de wekelijkse column voor ‘Een Robbertje Bartol’, die vandaag enigszins de mist in ging omdat ik een stukje tekst bleek te missen toen ik ‘m op een toch al langzame printer uitprintte (waar ik natuurlijk pas achter kwam tijdens de voordracht) en daarna racen (geen avondeten) naar Breda voor de tweede behandeling van de Kadernota, met daarin in hoofdlijnen de plannen voor 2005.

Ik had geluk: er waren nog een paar broodjes en dus snaaide ik er twee mee. CDA-er Augenbroe (zo hoorde ik veel later in het café) bleek minder geluk te hebben. Voor hem restte de lege schaal met enkel wat kruimels. En dan lijkt me zo’n kadernota helemaal een lange zit.

Wat betreft die kadernota: vorige week was de eerste vergadering (zie web-log 10 juni 2004). Zoals gewoonlijk dient elke fractie dan wel een paar moties (opdrachten aan de wethouders) en amendementen (tekstwijzigingen voor de kadernota) in. En aangezien we tegenwoordig dualistisch zijn (de gemeenteraad bepaald in hoofdlijnen wat er moet gebeuren en is dus ‘de baas’), is dat spannender dan vroeger. Nou, tot zover het vakjargon.

Bij zo’n kadernota-behandeling zijn eigenlijk alleen maar de fractievoorzitters aan het woord. Anders wordt het wel een heel groot kippenhok. Bij de door GroenLinks ingediende motie over volkshuisvesting lag dat iets anders, aangezien ik binnen de fractie toch een beetje het voortouw heb genomen over dit onderwerp. Heel kort: in Breda wil GroenLinks veel meer huurwoningen verkopen, maar dan wel alleen aan huurders die er nu ook al in wonen. Met het geld dat dat oplevert worden nieuwe sociale woningen gebouwd, waar mensen die nu geen woning hebben (de starters en de mensen op een wachtlijst), in kunnen wonen. Per saldo neemt het aantal huurders af, een heleboel hebben immers hun woning gekocht en dus hebben we alles bij elkaar ook minder huurwoningen nodig.

Het plan probeert ook meer mensen te helpen om een huis te kopen. Mensen die wel een hypotheek kunnen betalen, maar deze via de bank niet krijgen (de bank stelt soms onnodig hoge eisen) kunnen via de gemeente of de woningbouwcorporatie een garantstelling voor de hypotheek krijgen met de eigen woning als onderpand. In principe kost dat dus niets, het is alleen maar een maniertje om bij de bank een hypotheek los te peuteren. Alleen als mensen hun hypotheek ineens echt niet meer kunnen betalen, loopt de gemeente of de woningbouwcorporatie een klein risico. De woning moet dan immers weer teruggekocht worden en het is nooit 100% zeker of deze dan nog evenveel waard is.

Zoals ik vorige week al schreef viel dit idee bij de PvdA in het verkeerde keelgat. In Engeland had dat onder de jaren van Margareth Thatcher heel slecht uitgepakt en dus vonden ze het een slecht idee. Dat ons plan niet vergelijkbaar is met dat van Thatcher lieten ze voor het gemak buiten beschouwing en noemden ons ‘zwart-rechts’. Dat schoot bij mijn fractievoorzitter Piet Hein Scheltens weer in het verkeerde keelgat en de rel was geboren.

Nu heeft de PvdA afgelopen zondag excuses aangeboden voor deze nogal vergaande opmerking (de kleur zwart wordt meestal geassociëerd met conservatisme of fascisme en dat was toch eigenlijk niet hun bedoeling. Met ons plan waren ze het echter nog steeds niet eens. CDA en VVD waren het echter wel met ons plan eens, mits het stuk over de garantstelling en het stuk over de opbrengsten die geïnvesteerd moeten worden in nieuwe sociale woningbouw weggelaten zou worden. Maar laat dat nou een essentiëel onderdeel zijn van ons idee.

We konden dus kiezen: het plan aanpassen en een meerderheid halen in de gemeenteraad voor ons plan, of het handhaven en verliezen. We hebben uiteindelijk het plan maar teruggetrokken. Een in mijn ogen uitgekleed en dus slecht plan moet je niet willen indienen en als het afgestemd wordt, hoeven we het er voorlopig niet meer over te hebben. We hebben het nu teruggetrokken, met de belofte dat er binnenkort van ons een uitgewerkte notitie over verschijnt, dat dan in de commissie besproken zal worden.

Het wordt een drukke zomer. Naast de beloofde integratienotitie van GroenLinks komt er nu dus ook een uitgewerkte volkshuisvestingsnotitie. En drie keer raden wie in alle twee de gevallen de lul is. Precies: ik zei de gek. Gelukkig vind ik het stiekem best wel leuk.